Tipota Den Hathike (Live) - Sokratis Malamas

Den boro na zo mesa se mia plani Me ehis xetrelani Den mporo na antistatho Den anteho pia to diko sou ahti Me ehis kani stahti Ke apo pou na kratitho Den iparhi tipota, tipota San tin agkalia sou Ke me ta filia sou Kane me na trelatho Den iparhi tipota, tipota San ena sou hadi Mesa se ena vradi Kane me na litrotho Tora sti zoi, xero pia ti kano Esena den se hano O, ti ke an simvi Tha 'maste mazi, o, ti ke na tihi Giati tetia tihi Den borei na xanarthi Den iparhi tipota, tipota San tin agkalia sou Ke me ta filia sou Kane me na trelatho Den iparhi tipota, tipota San ena sou hadi Mesa se ena vradi Kane me na litrotho Den iparhi tipota, tipota San tin agkalia sou Ke me ta filia sou Kane me na trelatho Den iparhi tipota, tipota San ena sou hadi Mesa se ena vradi Kane me na litrotho Den iparhi tipota, tipota San tin agkalia sou Ke me ta filia sou Kane me na trelatho Den iparhi tipota, tipota San ena sou hadi Mesa se ena vradi Kane me na litrotho Den iparhi tipota, tipota San tin agkalia sou Ke me ta filia sou Kane me na litrotho

Δεν ξέρω πια καθένασ τι νομίζει yeah yeah yeah yeah Χτυπάει κάθε μέρα το γαμήδι yeah yeah yeah yeah Δεν ξέρω πια καθένασ τι νομίζει Αλλάξαμε στο ύψοσ μα τίποτα δεν με αγγίζει Χτυπάει κάθε μέρα το γαμήδι Μα για κάθε δικό μου ποτέ μου δεν θα μαι busy Ίδια περιοχή και ίδιοι αλήτεσ Ίδια οδόσ και απ έξω να τριγυρνάν ασφαλίτεσ Ήμουν μικρόσ και πέταγα σαϊτεσ Κάθε σαϊτα στίχοι και τώρα μιλάω για bussiness Βίβα σ όλη τη χώρα βίβα στην αθήνα Βίβα και στη γειτονιά μου που μένει ζεστή στα κρύα Βίβα σε κάθε παιδί που χει ανησυχία Πωσ θα κάψει κάθε τμήμα γαμιέται η αστυνομία Ξυπνάω ο ίδιοσ κάθε μέρα κι ασ μασ μάθανε Κεφάλι κάτω και δουλειά παλεύουμε για να χουμε Η κοπέλα μου μου πε νίκο τι θα κάνουμε Κάθε μου στίχοσ σφαίρα και ξέρει δεν θα πεθάνουμε Μια βόλτα μεσ στην πόλη πάλι με το scooter μου Λογότυπα από μάρκεσ που δεν ξέρετε στα φούτερ μου Φαϊ σε μια καντίνα εδώ στα γύρω μέρη Μόλισ έκανα ευχή γιατί είδα να πέφτει αστέρι Σε ένα υπόγειο ένασ καναπέσ γωνία Μεγάλα χαρτάκια διάθεση πράσινο και ταινία Πωσ λέτε να περνάω τη κάθε μέρα αλήθεια Είμαι μεσ τη γειτονιά ξεχωρίζω απ τα σκουπίδια ρε Δεν ξέρω πια καθένασ τι νομίζει Αλλάξαμε στο ύψοσ μα τίποτα δεν με αγγίζει Χτυπάει κάθε μέρα το γαμήδι Μα για κάθε δικό μου ποτέ μου δεν θα μαι busy Ίδια περιοχή και ίδιοι αλήτεσ Ίδια οδόσ και απ έξω να τριγυρνάν ασφαλίτεσ Ήμουν μικρόσ και πέταγα σαϊτεσ Κάθε σαϊτα στίχοι και τώρα μιλάω για bussiness Εδώ που τα λέμε φίλε κανείσ τουσ δε με πίστεψε Ξέρω είχα χαθεί λέγαν τον εαυτό του αχρήστεψε Μα ότι αξίζει τελικά μένει στο χρόνο Με ακούσ μαλάκα αυτό ειν' μουσική μου απ το δρόμο ρε Είναι ένα σαββατόβραδο μέσα στην πόλη Κι όποιοσ θέλει να με δει ξέρουνε που συχνάζω όλοι Εδώ δεν παίζουν diviλίκια και αστέρεσ Απευθείασ από ηράκλειο αθήνασ καλησπέρεσ Hallo hallo hallo Μην το παλεύεισ λέγαν και ακούγαν dab Αλήθεια ούτε εγώ ξέρω αν κάνω rap ή trap Ξέρω πωσ όταν μπω στο booth κάνουνε tag Κι όταν βγει όλοι στο πόδι μιλάω κι όλοι stand up Ένα παλιό αμάξι και μυαλά με stress Κι ασ έχω κάθε μήνα προτάσεισ για άλλο ένα guest Αυτό είναι που μασ κρατάει αυτό είναι το test Πεσ του γείτονα να πάει να γαμηθεί κι αυτόσ κι η Benz Δεν ξέρω πια καθένασ τι νομίζει Αλλάξαμε στο ύψοσ μα τίποτα δεν με αγγίζει Χτυπάει κάθε μέρα το γαμήδι Μα για κάθε δικό μου ποτέ μου δεν θα μαι busy Ίδια περιοχή και ίδιοι αλήτεσ Ίδια οδόσ και απ έξω να τριγυρνάν ασφαλίτεσ Ήμουν μικρόσ και πέταγα σαϊτεσ Κάθε σαϊτα στίχοι και τώρα μιλάω για bussiness Θελω να τους σκοτώσω μα την Παναγία...

Στου δειλινού την άκρη αποκοιμήθηκα σαν ξένος, σαν ξενάκι, σαν πάντα ξένος κι ήρθε και κατακάθησε πάνω μου σαν σεντόνι όλη της γης η σκόνη, όλη της γης η σκόνη... Ωωωω... Ήρθε με τη σειρά της κι η μαύρη θάλασσα έφερε ένα καράβι ακυβέρνητο ανέβηκα σαν άνεμος, ανέβηκα σαν κλέφτης το ψέμα δεν το βλέπεις, το ψέμα δεν το βλέπεις... Ωωωω... Στην πλώρη ακουμπισμένος, ένας διάφανος τα κόκκαλα μετράει, μένει άφωνος τρώει την πέτρα σαν ψωμί, ο Καίσαρας Βαλιέχο άλλο αδερφό δεν έχω, άλλο αδερφό δεν έχω... Ωωωω... Σπιθίζει το τσιγάρο σε κάθε ρουφηξιά η Ισπανία γέρνει, κι η μόνη που νικά η ηδονή που μας γεννά, που παίζει το χαρτί μας, χωρίς τη θέλησή μας, χωρίς τη θέλησή μας... Ωωωω... Στου δειλινού την άκρη, δε βλέπεις όνειρα αυτά που γίναν βλέπεις και τα επόμενα βλέπεις τον άνθρωπο μικρό, που τον πατάν στ' αλήθεια τα πόδια του τα ίδια, τα πόδια του τα ίδια... Ωωωω...