Tha Perimeno Edo - George Dalaras

Den ehi noima Zoi horis esena Miazi me prologo Horis kirios thema Ki o kosmos mateos Fantazi sto mialo mu Ta panta is' esi Gi afto ke 'go moro mu Tha perimeno Tha se perimeno Agapi mu oso ke na hriasti Edo tha meno Tha se perimeno Akoma ki an mu pari mia zoi Tha perimeno Tha se perimeno Hronia tha kano an thes ipomoni Edo tha meno Ke tha perimeno Mehri ti mera pu tha 'rthis esi San dipsasmeni gi tha perimeno Na feris sti zoi mu ti vrohi Na pio apo to stoma su to latremeno Ena gliko fili Ta vradia panta moni tha petheno Ospu na m' anastisis to proi Giati is' esi aftos pu perimeno I idia mu i zoi Lipis ke tipota Kala de mu pigeni San ena parti pu Den irthan kalesmeni Monaha esi mporis Tin aniksi na feris Gi afto moro mu ego Sto leo na to kseris Tha perimeno Tha se perimeno Agapi mu oso ke na hriasti Edo tha meno Tha se perimeno Akoma ki an mu pari mia zoi Tha perimeno Tha se perimeno Hronia tha kano an thes ipomoni Edo tha meno Ke tha perimeno Mehri ti mera pu tha 'rthis esi San dipsasmeni gi tha perimeno Na feris sti zoi mu ti vrohi Na pio apo to stoma su to latremeno Ena gliko fili Ta vradia panta moni tha petheno Ospu na m' anastisis to proi Giati is' esi aftos pu perimeno I idia mu i zoi

Στο σκοτάδι ζωγραφίζω Τη δική σου τη μορφή Το χαμόγελο σου αγγίζω Σαν να ήμασταν μαζί Μες στα χέρια μου κρατάω Τη δική σου την αφή Στο λαιμό σου ακουμπάω Ένα διάφανο φιλί Εσένα περιμένω Γεννιέμαι και πεθαίνω Στη μοναξιά μου τώρα λιώνω Εσένα περιμένω Το φως μου αναμμένο Για σένα θα κρατάω μόνο Κλέβω όνειρα κι ελπίδες Κάνω ευχές για μας τους δυο Και στις άδειες μου σελίδες Γράφω πόσο σ' αγαπώ Εσένα περιμένω Γεννιέμαι και πεθαίνω Στη μοναξιά μου τώρα λιώνω Εσένα περιμένω Το φως μου αναμμένο Για σένα θα κρατάω μόνο Εσένα περιμένω Γεννιέμαι και πεθαίνω Στη μοναξιά μου τώρα λιώνω Εσένα περιμένω Το φως μου αναμμένο Για σένα θα κρατάω μόνο

Love goes away hides itself under the snow Fleeing from the fires Those fires that have been chasing it for years Either they are ours, or strangers' or old And they leave us alone In deserted roads Castaways in the fury of fire For so many years the anger of the world Have been closing and opening deeper wounds In Agrigento they pulled my eye off In Syracuse they steal hearts And they leave us alone In deserted roads Castaways in the fury of fire .

Έκλεισα τις κλειδαριές που' χα αφήσει στο κορμί και στην ψυχή μου Κι είπα εκατό φορές πως κανένας δε θα μπει μες στη ζωή μου Αν εσύ δεν έρθεις, μη φανεί κανείς... Κι έτσι είχα φωνάξει, πριν να μ'αρνηθείς... Και σ' ελευθερώνω και κλειδώνομαι... Ή έτσι θα ζήσω ή σκοτώνομαι... Έκλεισα τις κλειδαριές και κανένας άλλος μέσα μου δε θα 'ρθει Θα μετράω τις πληγές έτσι πια εξαργυρώνονται τα λάθη Κι είν' η θύμησή σου, το κρεβάτι μου... Είσαι τ' όνειρό μου κι η απάτη μου... Και σ' ελευθερώνω και κλειδώνομαι... Ή έτσι θα ζήσω ή σκοτώνομαι... Κι εσύ που ρίχνεις τις ζαριές και σπας τις κλειδαριές, τι ξέρεις από φόβο; Δειλά και ύπουλα γλιστράς, καθρέφτες δεν κοιτάς... Εσύ δεν ξέρεις ν' αγαπάς! Έκλεισα τις κλειδαριές Πιο κοντά μου θα σε φέρνει η απουσία. Της ελπίδας οι φωνές δίνουνε και στη σιωπή σου άλλη αξία Ό, τι μεγαλώνει μέσα μου είσαι εσύ... Δεν κοιτάω, σε βλέπω, σε ρωτάω γιατί... Και σ' ελευθερώνω και κλειδώνομαι... Ή έτσι θα ζήσω ή σκοτώνομαι...

Στης ανάγκης τα θρανία και στης φτώχειας το σχολειό μάθαμε την κοινωνία και τον πόνο τον παλιό Παραπονεμένα λόγια έχουν τα τραγούδια μας γιατί τ' άδικο το ζούμε μέσα από την κούνια μας Το σεργιάνι μας στον κόσμο ήταν δέκα μέτρα γης Όσο πιάνει ένα σπίτι και ο τοίχος μιας αυλής Παραπονεμένα λόγια έχουν τα τραγούδια μας γιατί τ' άδικο το ζούμε μέσα από την κούνια μας

Αχ η αγάπη που χάθηκε στη σκόνη αχ η ζωή που χάθηκε στη σκόνη Αχ το φεγγάρι που έσβησε τ' ασημένιο φεγγάρι η αγάπη που χάθηκε στη σκόνη Η μέρα μου έρημη κίτρινη μέρα χαρές που βουλιάξατε πνιγμένες χαρές μου Ζωή μου που καίγεσαι στον κίτρινο αέρα η αγάπη που χάθηκε στη σκόνη η ζωή που χάθηκε στη σκόνη

Όταν θα λάβεις αυτό το γράμμα Εγώ θα είμαι πολύ μακριά Και θα πιστέψεις πως δε χωράνε Δύο αγάπες σε μια καρδιά Όταν θα λάβεις αυτό το γράμμα Τότε θα κλάψεις με μαύρο κλάμα Πάντα με μάσκα εσύ μιλούσες Κι ήθελες να 'χεις δυο αγκαλιές Μα που το βρήκες αυτό γραμμένο Εσύ να παίζεις με δυο καρδιές Όταν θα λάβεις αυτό το γράμμα Τότε θα κλάψεις με μαύρο κλάμα