Ta Paidia Mes Stin Plateia - Sokratis Malamas

Ήρθες κι εσύ στη δική μου ζωή Με φτερά ανοιχτά και πολλές υποσχέσεις Είπα κι εγώ σοβαρά να σε δω Μα πετάς χαμηλά, πόσο ακόμα θα πέσεις; Αδιαφορώ Με κουράζει όλο αυτό Δε θα μάθεις εδώ Πως κρατιούνται οι σχέσεις Τι να μου πούνε τα καλύτερα παιδιά Γιατί κι εσύ ήσουνα ένα απ' αυτά Κι ακόμα ψέματα μαθαίνω από παντού Καλό παιδί μα όχι εδώ, να πας αλλού Τι να μου πούνε τα καλύτερα παιδιά Μου φτάνει κάποιος να 'χει μέσα του καρδιά Θέλω ο λόγος του να είναι υπογραφή Κι ας είναι στ' άλλα το χειρότερο παιδί Ήρθες κι εσύ, σαν φωτιά δυνατή Είπες λόγια πολλά μα πολύ δε θα αντέξεις Λάθη παντού, άλλο ένα κι εσύ Μα θα παίξω εγώ πριν μαζί μου να παίξεις Αδιαφορώ Με κουράζει όλο αυτό Δε θα μάθεις εδώ Πως κρατιούνται οι σχέσεις Τι να μου πούνε τα καλύτερα παιδιά Γιατί κι εσύ ήσουνα ένα απ'αυτα Κι ακόμα ψέματα μαθαίνω από παντού Καλό παιδί μα όχι εδώ, να πας αλλού Τι να μου πούνε τα καλύτερα παιδιά Μου φτάνει κάποιος να 'χει μέσα του καρδιά Θέλω ο λόγος του να είναι υπογραφή Κι ας είναι στ' άλλα το χειρότερο παιδί Μη με κοιτάς Μη μ' ακουμπάς Είμαι σαν ρεύμα που χτυπά Δε θα σε δω πιο σοβαρά Τι να μου πούνε τα καλύτερα παιδιά Γιατί κι εσύ ήσουνα ένα απ' αυτά Κι ακόμα ψέματα μαθαίνω από παντού Καλό παιδί μα όχι εδώ, να πας αλλού Τι να μου πούνε τα καλύτερα παιδιά Μου φτάνει κάποιος να χει μέσα του καρδιά Θέλω ο λόγος του να είναι υπογραφή Κι ας είναι στ' άλλα το χειρότερο παιδί

Τα παιδιά της γειτονιάς σου με πειράζουνε τα παιδιά της γειτονιάς σου με πειράζουνε βρε μπεκρή, βρε αλανιάρη μου φωνάζουνε βρε μπεκρή, βρε αλανιάρη μου φωνάζουνε Θα τα πιάσω να τα δείρω τα μπαγάσικα Θα τα πιάσω να τα δείρω τα μπαγάσικα θα τα πιάσω να τα δείρω να 'ναι χάσικα θα τα πιάσω να τα δείρω να 'ναι χάσικα Όλο ούζο ούζο ούζο το βαρέθηκα όλο ούζο ούζο ούζο το βαρέθηκα Φέρτε κ'ένα κονιακάκι που τ'ορέχτηκα Φέρτε κ'ένα κονιακάκι που τ'ορέχτηκα Σαν μεθώ και πέφτω κάτω και λασπώνομαι σαν μεθώ και πέφτω κάτω και λασπώνομαι ακουμπώ στα δυο μου χέρια και σηκώνομαι ακουμπώ στα δυο μου χέρια και σηκώνομαι

Στου δειλινού την άκρη αποκοιμήθηκα σαν ξένος, σαν ξενάκι, σαν πάντα ξένος κι ήρθε και κατακάθησε πάνω μου σαν σεντόνι όλη της γης η σκόνη, όλη της γης η σκόνη... Ωωωω... Ήρθε με τη σειρά της κι η μαύρη θάλασσα έφερε ένα καράβι ακυβέρνητο ανέβηκα σαν άνεμος, ανέβηκα σαν κλέφτης το ψέμα δεν το βλέπεις, το ψέμα δεν το βλέπεις... Ωωωω... Στην πλώρη ακουμπισμένος, ένας διάφανος τα κόκκαλα μετράει, μένει άφωνος τρώει την πέτρα σαν ψωμί, ο Καίσαρας Βαλιέχο άλλο αδερφό δεν έχω, άλλο αδερφό δεν έχω... Ωωωω... Σπιθίζει το τσιγάρο σε κάθε ρουφηξιά η Ισπανία γέρνει, κι η μόνη που νικά η ηδονή που μας γεννά, που παίζει το χαρτί μας, χωρίς τη θέλησή μας, χωρίς τη θέλησή μας... Ωωωω... Στου δειλινού την άκρη, δε βλέπεις όνειρα αυτά που γίναν βλέπεις και τα επόμενα βλέπεις τον άνθρωπο μικρό, που τον πατάν στ' αλήθεια τα πόδια του τα ίδια, τα πόδια του τα ίδια... Ωωωω...