Sırtımda tırnak izleri
Peşimde ben gibiler, bana kimse benzemiyor derken
Bir atın üstündeyim, veyahut bir yelken
Apoletlerim düşer yere yağmur olur matem

Sırtımda tırnak izleri var
Asla silinmeyen beni mahveden distopik geçmişimden
Hislerim eskisinden daha farklı modda, sakın korkma
Bu farklı değil istediğinden

Beni sarmadıysa hiçbir surat ne yapayım ben?
Yıllarca hiçbir anlam çıkarmadım kimliğimden
Sadece boş yazılar bir fotoğraf gülmeyen
Var mı bunu görmek isteyen?

Var mı sırlarımı saklayan?
Var mı lan hiç korkmadan benimle beraber yürümek isteyen!
Var mı sınırları takmayan?
Yarınları yakmadan evvel bu şehre geri dönmek iste sen

Şarkılar kayıp en az benim kadar
Gövdem bir buz dağı sıcaklık maksimum -40 civarı
Sevdiğim diyarı tespit edebilsem
Muhtemelen öncelikle ona çevirip silahımı yok ederdim

Paylaşamam çıkış noktamı
Ya ben ya biz, hayatımda başka bir özne olmadı
Bu kadar bencilim, bunu diyen bir pislik olmalı
Revo, içinde bir şeytan olmalı!

Yaralarım kanıyor, kanıyor
Bunu kaç kişi biliyorsa inan
Hepsi vurmayı deniyor gibi beni
Ama bunun yolu yok

Ve geriye dönüyor bütün verdiğim acılar
İçimdeki çığ gibi büyüyor
Bedenim bunun için bedelleri ödüyor
Yine de bana mısın demiyor

Asılıyor yüzüm yeniden
Ve artık pek bir şey gelmiyor içimden
Kontrol edemem güneşin batışını
Bir saat içinde bir şişenin yarısını
Bitirip gülüyorum tüm izlere bakarak
Tırnak izlerinde çıkış yolu aramak
Çıkış yolu aramak, tırnak izleriyle yaşamak

Kanlı ellerim! Ne olduğuna karar ver dedim
Hala benliğinde izleri var şarapnellerin
Onlarda yalandır kesin, son kalan bağları kesip
Son kalan bardağı dikip susmanın haddi var dedim

Boynumu çevreliyor sarmaşıklar, örümcek ağları
Bir çoğu vazgeçip döner görünce dağları
Ben vedalar biriktirdim zerre ses çıkarmadan
Ve yıllar sonra yine doğdum yıkıntılardan

Beni dik tutan bu! Bu riskin güzel noktası
Uçurum kenarında manzaranın süper olması
Aşağıya baktığında her detayın küçük kalması
Adım attığında o adımın sonun olması

Peki düşmek de uçmanın bir formu değil mi?
Öyle değil mi? Düşerken uçmak öğrenilir mi?
Bana cevabını bilmediğim sorularla gel,
Elinde hiç olmamış bir şey kaybedilir mi?

Kurgularım var siyah rengin hakim olduğu
Uğur'un sakin olduğu ve onun huzur dolduğu
Sınırsız vakti olduğu bir yerin gerçek olduğu
Bu yerin yuvam olduğu, kapattım her bir boşluğu

Yaşattım mat bulutları güneşle eşdeğer kalıp
Bu şehrin en tepesinden onu uzak kalmayıp
Yakından izliyorum, yakında çıkış var
Yakınmak çözüm değil, yanınca umutlar, durup bak.

Yaralarım kanıyor, kanıyor
Bunu kaç kişi biliyorsa inan
Hepsi vurmayı deniyor gibi beni
Ama bunun yolu yok

Ve geriye dönüyor bütün verdiğim acılar
İçimdeki çığ gibi büyüyor
Bedenim bunun için bedelleri ödüyor
Yine de bana mısın demiyor

Asılıyor yüzüm yeniden
Ve artık pek bir şey gelmiyor içimden
Kontrol edemem güneşin batışını
Bir saat içinde bir şişenin yarısını
Bitirip gülüyorum tüm izlere bakarak
Tırnak izlerinde çıkış yolu aramak
Çıkış yolu aramak, tırnak izleriyle yaşamak.