þetta nútímalíf Krefst svo mikils af mönnunum í sveita síns andlits Sjá þeir varl'útúr önnunum Boginn spenntur til fulls Og brókin á hælunum Og sumir redda sér sínkt og heilagt með stælunum (það er barnalegt) Stella í orlofi Stella í orlofi Henni kemur þetta bar'ekki við því hún er í orlofi Síðan fyrirfinnst fólk Sem þarf enga sálfræði Bara skundar beint af augum Gefur skít í öll vandræði Meðan aðrir liggj'uppí rúmi Svo þungir í þönkunum Að ekki sé minnst á þá Sem þjarka í bönkunum (það er barnalegt) Stella í orlofi Stella í orlofi Henni kemur þetta bar'ekki við því hún er í orlofi Hún á svo sannarlega skilið að fara í frí hún Stella Hún á svo innilega inni fyrir því Stjórnmálamenn reyna að ráða úr vandanum Sem þeim sýnist ætla að murka lífið úr landanum þeir rása um ritvöllinn, fara á kostum í fréttunum Og draga okkur í dilk eins og rollur í réttunum (það er barnalegt) Stella í orlofi Stella í orlofi Henni kemur þetta bar'ekki við því hún er í orlofi Stella í orlofi Stella í orlofi Henni kemur þetta bar'ekki við því hún er í orlofi Stella í orlofi

Ég er glaðasti, glaðasti, glaðasti hundur í heimi. Mér er klappað á hverjum degi og ég er að fílaða. Ég er glaðasti, glaðasti, glaðasti hundur í heimi. Lífið henti í mig beini og ég ætla að nagaða. Ég hoppa út um holt og hóla, Bæði gelti og spangóla. Í dag ég ætla mér bara að dóla. Ég er frjáls og engum háður, Bæði elskaður og dáður. Í hundaskóla lífsins hef ég margar gráður ohh ohh ho Ég er glaðasti, glaðasti, glaðasti hundur í heimi. Mér er klappað á hverjum degi og ég er að fílaða. Ég er glaðasti, glaðasti, glaðasti hundur í heimi. Lífið henti í mig beini og ég ætla að nagaða. Bak við kjötbúðina slóra, Hitti Konráð Bé og Óla. Þeir láta mig fá pulsu svaka stóra. Ég ætla nið'rí fjöru að skreppa, Gá hvort ég finni aðra seppa. Ef ég sé hundsrass læt ég hann ekki sleppa. ohh ohh Gho Ég er glaðasti, glaðasti, glaðasti hundur í heimi Mér er klappað á hverjum degi og ég er að fílaða. Ég er glaðasti, glaðasti, glaðasti hundur í heimi Lífið henti í mig beini og ég ætla að nagaða. Ég er glaðasti, glaðasti, glaðasti hundur í heimi Mér er klappað á hverjum degi og ég er að fílaða. Ég er glaðasti, glaðasti, glaðasti hundur í heimi Lífið henti í mig beini og ég ætla að nagaða. Ég er glaðasti, glaðasti, glaðasti hundur í heimi Mér er klappað á hverjum degi og ég er að fílaða'. Ég er glaðasti, glaðasti, glaðasti hundur í heimi Lífið henti í mig beini og ég ætla að nagaða

Ég gef ekki mikið fyrir haustið Því ég veit jafn vel og þú Að það er ekki laust við Að við sjáum verr í myrkrinu Og finnum færri lausnir Afþví hrunið er nú traustið Rétt eins og laufblöð falla á haustin Falla á haustin Falla á haustin Það rignir einhvern veginn lárétt á haustin Því með augun pírt sjáum ofsjónir Afbrýðisemin braust inn Já svo orðin liggja ósögð Við horfum hvort í okkar gaupnir Afþví hrunið er nú traustið Rétt eins og laufblöð falla á haustin Falla á haustin Falla á haustin Og litir taka að dofna Og ekkert verður aftur samt á ný Og þó ég viti ég ætti að sofna Ég kem ekki á auga dúr bara útaf því Ég hélt ég myndi aldrei segja þetta En líklega liggja okkar leiðir ekki samhliða Falla á haustin Rétt eins og laufblöð falla á haustin Falla á haustin Afþví hrunið er nú traustið Rétt eins og laufblöð falla á haustin Falla á haustin

Hver gengur þarna eftir Austurstræti Og ilmar eins og vorsins blóm Með djarfan svip og ögn af yfirlæti á ótrúlega rauðum skóm Ó, það er stúlka engum öðrum lík þad er hún Fröken Reykjavík Ó, það er stúlka engum öðrum lík þad er hún Fröken Reykjavík þad er hún Fröken Reykjavík þad er hún Fröken Reykjavík Hver situr þar með glód i gullnum lokkum í grasinu við Arnarhól Svo æskubjört í nýjum nælonsokkum Og nýjum flegnum siffon kjól Ó, það er stúlka engum öðrum lík þad er hún Fröken Reykjavík Ó, það er stúlka engum öðrum lík þad er hún Fröken Reykjavík þad er hún Fröken Reykjavík þad er hún Fröken Reykjavík Hver svífur þarna suður Tjarnarbakka Til samfundar við ungan mann Sem biður einn á brúnum sumarjakka Hjá björkunum við Hljómskálann Ó, það er stúlka engum öðrum lík þad er hún Fröken Reykjavík Ó, það er stúlka engum öðrum lík þad er hún Fröken Reykjavík þad er hún Fröken Reykjavík þad er hún Fröken Reykjavík Ó, það er stúlka engum öðrum lík þad er hún Fröken Reykjavík Sem gengur þarna eftir Austurstræti og á ótrúlega rauðum skóm