Piramide Van Liefde - K3

Wat moet ik dan doen met mijn tijd? En straks voelt dan de vrijheid niet vrij Jij zit verweven als draad door mijn zijn En ooit was dat fijn Ik wil groeien met de tijd Maar ik wil ook dat niets verandert Wat moet ik dan doen met de herfst? Met wie moet ik dan proosten met kerst? Van alles dat erg is, is het alleen doen het ergst Het allerergst Ik klamp vast aan wat ik heb En schud ook steeds weer nieuwe handen Ik heb zeeën van liefde voor zeeën van tijd En als twee mensen kiezen voor elkaar Kiezen zij voor altijd? Of voor even, tot verveling hen scheidt Leef en laat leven, leef en lijd En met wie moet ik lachen dan? Jij verveelt nooit Ooit moet ik alleen zijn Misschien is nu ooit Maar bij wie moet ik huilen dan? Omdat het me spijt Dat ik niet weet wat ik in hemelsnaam aan moet met zeeën van tijd Zeeën van tijd Met wie vul jij de leegte dan op? Wat als ik me gek speculeer En erachter kom dat het ook nog klopt? Wat is dan erger, de angst of het feit? Ik vrees dat ik lijd Dus ik zocht genegenheid En ik vond het in jouw woorden Met wie vul ik de leegte dan op Zijn mijn gedachten genoeg of zoek ik door tot iets klopt? Wij zijn als mensheid gemaakt voor elkaar Soms valt dat me zwaar Maar hoe echt houden van voelt Is niet te vangen in akkoorden Ik heb zeeën van liefde voor zeeën van tijd En als twee mensen kiezen voor elkaar Kiezen zij voor altijd? Of voor even, tot verveling hen scheidt Leef en laat leven, leef en lijd En met wie moet ik lachen dan? Jij verveelt nooit Ooit moet ik alleen zijn Misschien is nu ooit Maar bij wie moet ik huilen dan? Omdat het me spijt Dat ik niet weet wat ik in hemelsnaam aan moet met zeeën van tijd Zeeën van tijd

De schommel van de liefde Daar sta je uit het raam te kijken In de lege avondstraat Je rug verraadt een stil verdriet Ik leg mijn arm om je schouder Streel je zachte koele huid Meer kan ik eigenlijk niet En het gaat op en neer, hoog en laag en wil steeds meer Het is de schommel van de liefde, de troon van het verbond Het levenslange heen en weer tussen de wolken en de grond Waar zijn we met elkaar gebleven Sinds die eerste lange kus De vonk van het begin? Ergens in de nacht verdwenen Tussen de belofte van het leven En overleven in En het gaat op en neer, hoog en laag en wil steeds meer Het is de schommel van de liefde, de troon van het verbond Het levenslange heen en weer tussen de wolken en de grond Laat ons door de jaren zwaaien In de duizeling verwaaien Tussen vervulling en gemis En ons ermee gelukkig weten Omdat het onvervalste leven Nu eenmaal die wilde slinger is Ja, het gaat op en neer en hoog en laag en wil steeds meer Het is de schommel van de liefde, de troon van het verbond Het levenslange heen en weer tussen de wolken en de grond