Otan Ta Hronia Sou Perasoun - Vasilis Karras & Giorgos Kakosaios

Μέτρα τώρα τα λάθη που 'χεις κάνει Τελευταίο αντίο πριν σου πω Η αγάπη στο τέρμα πώς σε φτάνει Λερωμένα στα χείλη σ' αγαπώ Όταν κάποτε τα βρεις με τη καρδιά σου Όταν κάποτε θα μάθεις ν' αγαπάς Τότε σίγουρα θα είμαι μακριά σου Τότε σίγουρα εμένα θα ζητάς Είναι ώρα να πούμε την αλήθεια Δεν αξίζει να νιώθουμε ενοχή Τι αγάπες μου λες και παραμύθια Ας τη βρούμε του τέλους την αρχή Όταν κάποτε τα βρεις με τη καρδιά σου Όταν κάποτε θα μάθεις ν' αγαπάς Τότε σίγουρα θα είμαι μακριά σου Τότε σίγουρα εμένα θα ζητάς Όταν κάποτε τα βρεις με την καρδιά σου Όταν κάποτε θα μάθεις ν' αγαπάς Τότε σίγουρα θα είμαι μακριά σου Τότε σίγουρα εμένα θα ζητάς

Μα εγώ θα έδινα τα πάντα να γινόμουνα πάλι παιδί λίγο να βρισκόμουνα στις ίδιες τάξεις στα ίδια θρανία με τους συμμαθητές μου να κάνω αστεία και τους καθηγητές που κοιτάζουν καχύποπτα τα μαθητικά τα χρόνια δεν τ' αλλάζω με τίποτα. Τους μαθητές τους τρώει το στρες κι η αγωνία αν θα μπούνε στις ανώτατες σχολές Τους μαθητές τους τρώει το στρες κι όλοι θέλουν να ξεφύγουν από Φυσικοχημείες, Άλγεβρες, Γραμματικές. Μα εγώ θα έδινα τα πάντα να γινόμουνα πάλι παιδί λίγο να βρισκόμουνα στις ίδιες τάξεις στα ίδια θρανία με τους συμμαθητές μου να κάνω αστεία και τους καθηγητές που κοιτάζουν καχύποπτα τα μαθητικά τα χρόνια δεν τ' αλλάζω με τίποτα. Τους μαθητές τους τρώει το στρες τα καρδιοχτύπια οι συζητήσεις μες τις σχολικές αυλές Τους μαθητές τους τρώει το στρες μα σαν τελειώσει το σχολείο τελειώνουν της ζωής μας κι οι στιγμές οι πιο γλυκές. Μα εγώ θα έδινα τα πάντα να γινόμουνα πάλι παιδί λίγο να βρισκόμουνα στις ίδιες τάξεις στα ίδια θρανία με τους συμμαθητές μου να κάνω αστεία και τους καθηγητές που κοιτάζουν καχύποπτα τα μαθητικά τα χρόνια δεν τ' αλλάζω με τίποτα. Μα εγώ θα έδινα τα πάντα να γινόμουνα πάλι παιδί λίγο να βρισκόμουνα στις ίδιες τάξεις στα ίδια θρανία με τους συμμαθητές μου να κάνω αστεία και τους καθηγητές που κοιτάζουν καχύποπτα τα μαθητικά τα χρόνια δεν τ' αλλάζω με τίποτα. Με τίποτα. Μην βιάζεσαι τα χρόνια Γρήγορα περνούν Και οι πρώτες οι ρυτίδες Σε χρόνοι πίσω μας γυρνούν. Στα χρόνια τα μαθητικά. Στα χρόνια τα μαθητικά. Στα χρόνια τα μαθητικά. Στα χρόνια τα μαθητικά. Μα εγώ θα έδινα τα πάντα να γινόμουνα πάλι παιδί λίγο να βρισκόμουνα στις ίδιες τάξεις στα ίδια θρανία με τους συμμαθητές μου να κάνω αστεία και τους καθηγητές που κοιτάζουν καχύποπτα τα μαθητικά τα χρόνια δεν τ' αλλάζω με τίποτα. Μα εγώ θα έδινα τα πάντα να γινόμουνα πάλι παιδί λίγο να βρισκόμουνα στις ίδιες τάξεις στα ίδια θρανία με τους συμμαθητές μου να κάνω αστεία και τους καθηγητές που κοιτάζουν καχύποπτα τα μαθητικά τα χρόνια δεν τ' αλλάζω με τίποτα. Μα εγώ θα έδινα τα πάντα να γινόμουνα πάλι παιδί λίγο να βρισκόμουνα στις ίδιες τάξεις στα ίδια θρανία με τους συμμαθητές μου να κάνω αστεία και τους καθηγητές που κοιτάζουν καχύποπτα τα μαθητικά τα χρόνια δεν τ' αλλάζω με τίποτα. Δεν τα αλλάζω με τίποτα. Με τίποτα. Δεν τα αλλάζω με τίποτα.

Ένα μεσημέρι Στης Ακρόπολης τα μέρη Άπονοι ληστές Κάναν τις πέτρες τις ζεστές Λημέρι Στο Μοναστηράκι Δεκατρείς χωροφυλάκοι Μες στην αντηλιά, χορεύουν μπρος στον βασιλιά Συρτάκι Στην Κρήτη και στη Μάνη Θα στείλουμε φιρμάνι Σε πολιτείες και χωριά Θα στείλουμε φιρμάνι Να 'ρθούν οι πολιτσμάνοι Να κυνηγήσουν τα θεριά

Με τα λόγια να κρύψεις τις πράξεις Γιατί προσπαθείς Αφού ξέρω τα μάτια μου ίσια Δεν θες να τα δεις Ζήτησέ μου συγγνώμη Κι εγώ θα σου πω σ' αγαπώ Πες πως έκανες λάθος καρδιά μου Κι εγώ το ξεχνώ Άλλοθι δεν έχεις άλλοθι Είσαι στο ψέμα σου αιχμάλωτη Άλλοθι δεν έχεις άλλοθι Είσαι στο ψέμα σου αιχμάλωτη Δεν μπορώ να το δω Σαν αλήθεια το ψέμα που λες Ούτε θέλω να βλέπω στα μάτια μου Τέτοιες ντροπές Αν ζητήσεις συγγνώμη Εγώ θα σου πω σ' αγαπώ Πες πως έκανες λάθος καρδιά μου Κι εγώ το ξεχνώ Άλλοθι δεν έχεις άλλοθι Είσαι στο ψέμα σου αιχμάλωτη Άλλοθι δεν έχεις άλλοθι Είσαι στο ψέμα σου αιχμάλωτη Άλλοθι δεν έχεις άλλοθι Είσαι στο ψέμα σου αιχμάλωτη Άλλοθι δεν έχεις άλλοθι Είσαι στο ψέμα σου αιχμάλωτη