Oikogeneia (feat. Eleuthero Pneuma, Koraki & Tokesick) - Logos Timis

Αθήνα 2022 Φυλάν' τα παιδιά τους από την πλατεία τα κλείνουνε στο πατρικό τους Αυτοί που δεν έχουνε στάλα μυαλό και φοβούνται και το δάχτυλό τους Αυτοί που το παίζουνε ένοχα κι υπερασπίζοντε κάθε σκουπίδι Αυτοί είναι καιρός να την κάνουνε με το πιο οργανωμένο κλωτσίδι Δεν είμαι κανείς κι αμα ήμουνα θα μουν ελεύθερος κι οχι χωμένος (ποτέ) Κλισέ στερεότυπα δεν μ' ακουμπάν και για αυτούς είμαι προχωρημένος Αντέχουμε σ' ένα μπουρδέλο πως όπως που τρώει μοναχα ο βολεμένος Κι οποιος τους παει αντιθετα γινεται αυτόματα κυνηγημένος Φοράμε τα μαύρα σαν να 'ναι κηδεία Κι όλο στραβώνει η μπατσοκρατία Θέλουμε χώρο μεσ' την κοινωνία Σας κατουράμε την πατριαρχία Ώρα να πάρουμε θέση Ώρα να φύγουν αυτοί απο τη μέση (δρόμο) Ήρθαμε εδώ για να ζήσουμε όπως το θέλουμε όπως μας αρέσει Μην παίζουνε με τα νεύρα μας έχω μαζέψει τόσα που βράζω Παρακατιανοι και αλλόκοτοι γι' αυτούς γράφω φτύνω και βγάζω Μηχανάκια τρένα γεμίζουνε παν' στο live σαν να 'ναι πορεία Θα γκρεμίσουν τα μπάσα την πόλη (που;) στην επόμενη συναυλία Αν μας αφήσουν ελεύθερους θα τους δαγκώσουμε είμαστε μεταλλαγμένοι Ροκάδες ραππαδες και punkιδες του κοσμου οι σημαδεμενοι Στο χώμα ποτά για πάντα μαζί γιατί η μνήμη ποτέ δεν πεθαίνει (ποτέ) Στα δύσκολα οι δυνατότεροι Λιγότεροι αλλά ενωμένοι Πες τους Όσο θ' ακούγονται περιπολικά τόσο θα καίγομαι αυτή τη φωτιά ν' ανάψω Όσο θα παίζει μπάσο απ' τα δυτικά Τόσο θα βγαίνω την αλήθεια να τους φωνάξω Όσο θ' ακούγονται περιπολικά τόσο θα καίγομαι αυτή τη φωτιά ν' ανάψω Όσο θα παίζει μπάσο απ' τα δυτικά Τόσο θα βγαίνω την αλήθεια να τους φωνάξω Άνοιξα τα μάτια μου μετά τα 20 και μ' είδα μεσα στη λούμπα Ένα μάτσο μπουμπούκια, τα παιδιά που 'χαν τσαλακωμένα τα μούτρα Τι θα γίνεις μικρέ μου όταν μεγαλώσεις "Θα γίνω ουρανός και λουλουδια" "θα γίνω η ζωή που αισθάνεται ή θα γίνω ό,τι γραψω στη λούμπα" Πλέον ποντάρω σ' αγάπη βαθιά αν περάσουν τα χρόνια και φύγει ο έρωτας Κατάλαβα πως δε θα φύγω ποτέ απ τον ιστό τον ιστό μου υφαίνοντας Τώρα δείξε μου το αδιέξοδο Κεντράρω και φύγαμε τρέχοντας Είπα πως ή θα με πάει γαμιωντας ή θα το γαμησω πηγαίνοντας Μεγαλώσαμε μ' ένα κουσούρι Τι Να λέμε στα μπίτια βαράτε, να γυρνάμε στην πόλη σαν κατι να ψάχνουμε όταν η πόλη κοιμάται Κατεβαίνουν από την πλαγιά φορτωμένοι Ινδιάνοι, ε να τους βλέπω, 18 Ιουνίου του 22 καίμε το κέντρο Κάτω απ' τα κράνη κι απο τα καπέλα μας σου 'πα πως βράζει ο τόπος Πεθαίνουν ιδεολογίες οπου δίνει χέρια ο δρόμος κι ο νόμος Δε με νοιάζει τι λέει ο κόσμος με νοιάζεις εσύ, αυτοί κάνουν το κομμάτι τους Κάναν μόδα το κουτσομπολιό αντί να κάτσουνε και να τα βρούν με την πάρτη τους Εδώ τα πάντα είναι αγοροπωλησία εκτός απ' την τιμή και απ' τη φιλία Εδώ τα πάντα ειναι αγοροπωλησία αγόρι που 'ναι που 'ν' η policia; φυλάει τη βουλή και τα ταμεία Αν είσαι με τον δυνατό ο δυνατός ευνοεί γιαυτό διάλεξε ένα κόμμα όταν θα μπεις στη σχολή μετά καλωσόρισε το παιδί σου στη Γη πες του είμαστε όλοι τρελοί και διχασμένη η πόλη Η γειτόνισσα δε θέλει λέει τους αλλοδαπούς κι αν πεις γιατί απαντάει "Εδώ είναι Ελλάδα" Κι ας έχει άντρα Έλληνα παλιάς κοπής που της δίνει ξύλο κανα - δυό φορές την εβδομάδα Κι άλλοι γράφουνε μπάρες για να με πείσουνε πως ειν' οι πιο γαματοι ραππερς στη φάση εννοείται Ε, κάντε μου μια χάρη αμα μπορείτε μαζευτείτε όλοι μαζί και τραβάτε να γαμηθειτε Όσο θ' ακούγονται περιπολικά τόσο θα καίγομαι αυτή τη φωτιά ν' ανάψω Όσο θα παίζει μπάσο απ' τα δυτικά Τόσο θα βγαίνω την αλήθεια να τους φωνάξω Όσο θ' ακούγονται περιπολικά τόσο θα καίγομαι αυτή τη φωτιά ν' ανάψω Όσο θα παίζει μπάσο απ' τα δυτικά Τόσο θα βγαίνω την αλήθεια να τους φωνάξω Όσο θα ακούγονται περιπολικά

Ραπ Ραπ Ραπ... Εργαλείο εκτόνωσης συναισθημάτων Ο καλύτερος φίλος της αντιμετώπισης των ψυχικών νοσημάτων Όλη την ζωή μας εδώ ακουμπήσαμε τώρα να αλλάξει είναι αργά Ινδιάνοι των πόλεων bro, ινδιάνοι των πόλεων να 'ναι καλά Όλο τρέχουμε για να προλάβουμε τις εποχές μη τυχόν και μας λείψουνε Μα δώσαμε όρκο πως θα κοιταζόμαστε κάθε λεπτό που θα ανθίζουμε Όλο τρέχουμε για να προλάβουμε αυτά που μας είπε η ζωή πως αξίζουμε Μη τυχόν και μας λείψει η αγάπη τους κι αν αποτύχουμε μια μέρα φύγουνε Είναι περίεργα πλάσματα οι άνθρωποι μα πάντα λέγαν το ίδιο και για Μένα Για σένα και για όλους αυτούς που νιώθαν σαν τα πουλιά τα φυλακισμένα Βράδια μεθυσμένα που είδα το ξημέρωμα πέρναγαν Μπροστά απ' τα μάτια μου εικόνες Ένα παρελθόν με χαμόγελα στην γνωριμία, στο αντίο ενοχές και συγνώμες Τις γνώμες τους πεστους να βάλουν στον κώλο τους Όταν κλείσουν τα φώτα να έρθεις να με βρεις αδερφέ με κουράσαν οι ρόλοι τους Ξέρω MCs που δεν ξέρει κανείς δεν πάει το μυαλό σου τι φτύνει το στόμα τους Δεν θα μου πουν ποιος ραπάρει καλά και ποιος όχι οι αριθμοί στην οθόνη τους Μεγαλώσαμε μεσ' τη φωτιά, κρατούσαμε ο ένας τον άλλον μην πέσουμε Στα αρχίδια μου αλήθεια άμα με συμπαθείς, Αν οι φίλοι σου και αν τους αρέσουμε Κοίτα να είσαι κοντά, θέλω παρέα να το ταξιδέψουμε Όταν έρθει χαρά να 'μαστε έτοιμοι, να μπορέσουμε να την χωρέσουμε Για εμάς αυτό ποτέ δεν ήταν μόνο μουσική Τις νύχτες που λυγίζαμε αυτή ήταν πάντα εκεί Μας έδινε πνοή, μας έδινε φωνή Μας έκανε να νιώθουμε λίγο πιο δυνατοί Η νύχτα για μας ήταν μάνα, η νύχτα για μας ήταν πάντα βασίλισσα Η πρώτη φορά που ανέπνευσα, η πρώτη φορά που τους μίλησα Η πρώτη φορά που δεν έκανα πίσω εκεί και τους φόβους μου νίκησα Η πρώτη φορά που σε αγκάλιασα, η πρώτη φορά που σε φίλησα Κοιτάζω τα αστέρια, μαθαίνω πλανήτες πολύ μακριά από το εγώ μας Εκεί που φαντάζει ασήμαντο το ότι συμβαίνει στον μικροκόσμο μας Δεν ξέρω που πάμε όταν φεύγουμε, γιατί ερχόμαστε, ποιος ο σκοπός μας Μα κανείς δεν θα πάρει όσα αφήσαμε, την ιστορία που χτίσαμε Όταν χώνω για εμάς δεν θα το ακουμπάς γιατί φτύνουμε δαιμονισμένα Τραγουδώ μεθυσμένος για σένα, με μούτρα ταλαιπωρημένα Σε μια σκηνή που δεν δίνω αφορμή και δεν έχουν να πούνε για μένα Ποτέ μου δεν ένιωσα ανάγκη να βγω να την δω και να γλείψω κανέναν Αυτό είναι αγνό και μεγάλωσε εδώ με βιώματα και δυσκολίες Μου 'χουν λείψει αυτά τα παιδιά που τα βάζουν φωτιά σε όλες τις συναυλίες Τότε η φωνή μου απ' την τρύπα, τραύματα πόνοι φοβίες Τώρα από το μπαλκόνι κοιτάζω λιακάδες συνθέτοντας στιχομυθίες Πια με χάνουν συχνά, μα το ξέρουν καλά πως σαν κέρβερος θα προστατεύω Αυτούς που αγαπάω και λατρεύω, γιατί ζούμε μαζί το ίδιο έργο Θέσεις απόλυτες, το μυαλό το λαιμό και το flow σακαταεύω Στο βαγόνι τιμή μου να ανέβω και στην θάλασσα να ταξιδεύω Για εμάς αυτό ποτέ δεν ήταν μόνο μουσική Τις νύχτες που λυγίζαμε αυτή ήταν πάντα εκεί Μας έδινε πνοή, μας έδινε φωνή Μας έκανε να νιώθουμε λίγο πιο δυνατοί Βιαζόμασταν να μεγαλώσουμε με τα μυαλά μας χωμένα στα κάγκελα Αφήσαμε πίσω τα λάθη που κάναμε μα έχουνε μείνει κατάλοιπα Κάναμε στίχους τους δαίμονες αναζητόντας το φως στα μεσάνυχτα Και μας ακούνε παιδιά που ταυτίζονται και αυτό δεν έχει αντάλλαγμα Είμασταν έφηβοι και ότι και αν κάναμε δίναμε σε άλλους το φταίξιμο Ακόμα πιστεύω πως ένα παιδί δεν ευθύνεται που 'ναι στο μπλέξιμο Δουλεύουμε στην θεραπεία μας, να βρούμε το μη ανιχνεύσιμο Ποτέ στο σχολείο δεν μας είπανε πως το συναίσθημα είναι πιο έξυπνο Θέλω να μπούμε στο βαν και να φύγουμε και να χαζεύω απ' το τζάμι Να σκέφτομαι πως για να φτάσαμε εδώ, ίσως κάτι καλά έχουμε κάνει Δεν πάμε ποτέ με το κύμα και δεν καβαλάμε ποτέ το καλάμι Μου λένε δεν κάνει καλό, που σκέφτομαι τόσο το χθες Για μπες στο κεφάλι μου να καταλάβεις τι παίζει κι αν το 'χεις μου λες Μου λένε πως κάνει ζημιά, στο μέλλον συνέχεια να ζω Για πες τίποτα άλλο γιατί όσα μου είπες αλήθεια τα βλέπω και εγώ Ότι και αν έλεγα, τότε που πέταγα, τώρα που έπεσα όλα τα ξέχασα Μόνο αν το επέλεγα , τότε θα έφταιγα κι αφού δεν το έκανα γιατί με δείχνω Αυτά μου χαλάνε τον ύπνο, αυτές οι ατέλειωτες σκέψεις Αυτά είχα να πω για να δούμε αν θέλεις ακόμα να με συμβουλέψεις Για εμάς αυτό ποτέ δεν ήταν μόνο μουσική Τις νύχτες που λυγίζαμε αυτή ήταν πάντα εκεί Μας έδινε πνοή, μας έδινε φωνή Μας έκανε να νιώθουμε λίγο πιο δυνατοί Για εμάς αυτό ποτέ δεν ήταν μόνο μουσική Τις νύχτες που λυγίζαμε αυτή ήταν πάντα εκεί Μας έδινε πνοή, μας έδινε φωνή Μας έκανε να νιώθουμε λίγο πιο δυνατοί