Niebieska jak ziemi t³o Jeszcze dzi wierny jej jest Noc± mu cichy d±b To by³a Izolda m±drzejsza ni¿ ja Wierniejsza ni¿ moce z³e Jak sadów ró¿owa mg³a Wiosn± mi rozwia³a siê Potem by³ kto i krótkie lato Ten zachód s³oñca ci±gle nowy By³ dobry czas nie wspomina³em ju¿ swojej Izolda kolorowej Czy to Ona, przecie¿ nie ja To czas okaza³ siê tak nie ¿yczliwy dla niej To nie Ona, widzia³em J± Widzia³em j± To by³a Izolda smutniejsza od ³ez Niebieska jak ziemi t³o Jeszcze dzi wierny jej jest Noc± mu cichy d±b (dom) To by³a Izolda m±drzejsza ni¿ ja Wierniejsza ni¿ moce z³e Jak sadów ró¿owa mg³a Znik³a mi poród drzew

W ziemi gwera rdza zeżera Oręż dziadzia oficera Szabla smętnie w pochwie drzemie Wspominając dawne plemię Hand-granaty – dar od taty Zawinięte pięknie w szmaty Marzą, leżąc na podeście Żeby się rozerwać wreszcie Masz gotowość i masz wolę Żeby jutro ruszyć w pole I przywalić z siłą gromu Tylko w mordę nie ma komu Trwoga, ludzie, wielka trwoga Trzeba nam wyznaczyć wroga Bo inaczej, Panie, Pany Same się powyrzynamy Ociepliła się historia Wszędzie miłość i euforia Nikt nikogo nie opluje Tylko cięgiem negocjuje Jakieś kurde konsensusy Interesy robią Rusy Drepcze Szwab przyjaźni mostem Już mu przeszło "Drang nach Osten" Czasem jakiś Osetyńczyk Wyjmie z szopy karabińczyk A świat robi się na bóstwo Wszędzie ruja i poróbstwo Trwoga, ludzie, wielka trwoga. Więc przed laskę marszałkowską Naród składa z wielką troską Apel - niech się w Sejmie ziści Podkomisja nienawiści Lecz nim dali to pod głosy Już targali się za włosy Więc chwilowo rada w radę Ustalilimy z sąsiadem Że od środy on mi wrogiem Do soboty ja mu mogę A w niedzielę, jak w niedzielę Spotykamy się w kościele Trwoga, ludzie, wielka trwoga.