O Dromos Sou Eisai Esy - Alkinoos Ioannides

Μέσ' απ' τα μάτια σου, μου γέλασε η ζωή Στην αγκαλιά σου νιώθω σαν μικρό παιδί Κι όταν μου φεύγεις, με τυλίγει η μοναξιά Και θέλω τόσο να 'ρθεις ξανά Πέντε λεπτά μου λείπεις κι έχω τρελαθεί Νιώθω τη γη να 'χει απ' τα πόδια μου χαθεί Κι οι πέντε αισθήσεις μου φωνάζουν Τα πάντα είσαι εσύ Εσύ είσαι η ζωή μου, το αίμα στο κορμί μου Εσύ το τέλος κι η καινούρια μου αρχή Είσαι το όνειρό μου, το άλλο το μισό μου Δυο σταγόνες απ' την ίδια τη βροχή Τα πάντα είσαι εσύ καρδιά μου και ψυχή Στη νύχτα μου το φως στο σώμα μου παλμός Τα πάντα είσαι εσύ καρδιά μου και ψυχή Εμείς ό,τι κι αν γίνει θα είμαστε μαζί Δεν είχα τίποτα καρδιά μου ν' αγαπώ Κι όσα αισθάνομαι σ' εσένα θα τα πω Δε ζω μακριά σου τώρα πια ούτε στιγμή Είμαστε οι δυο μας ένα κορμί Πέντε λεπτά μου λείπεις κι έχω τρελαθεί Νιώθω τη γη να 'χει απ' τα πόδια μου χαθεί Κι οι πέντε αισθήσεις μου φωνάζουν Τα πάντα είσαι εσύ Εσύ είσαι η ζωή μου, το αίμα στο κορμί μου Εσύ το τέλος κι η καινούρια μου αρχή Είσαι το όνειρό μου, το άλλο το μισό μου Δυο σταγόνες απ' την ίδια τη βροχή Τα πάντα είσαι εσύ καρδιά μου και ψυχή Στη νύχτα μου το φως στο σώμα μου παλμός Τα πάντα είσαι εσύ καρδιά μου και ψυχή Εμείς ό,τι κι αν γίνει θα είμαστε μαζί Τα πάντα είσαι εσύ καρδιά μου και ψυχή Στη νύχτα μου το φως στο σώμα μου παλμός Τα πάντα είσαι εσύ καρδιά μου και ψυχή Εμείς ό,τι κι αν γίνει θα είμαστε μαζί

Δεν είναι εύκολο ν' αλλάξεις όταν χαλάσεις εντελώς δεν έχεις μάτια να κοιτάξεις ποιος είναι ο δρόμος ο καλός Για μένα ο δρόμος είναι δρόμος στον εαυτό σου έτσι λες τι πα να πει βρωμιά και τρόμος κατήφορος και προσβολές Για σένα ο δρόμος είναι δρόμος τι πα να πει είναι στραβός ποιο θα 'ναι το φινάλε όμως δε το μαντεύεις ακριβώς Δεν είναι εύκολο ν' αλλάξεις έχει κι η λάσπη ηδονή και με τη λάσπη θες να φτιάξεις αγάπη σαν αληθινή Για μένα ο δρόμος είναι δρόμος στον εαυτό σου έτσι λες τι πα να πει βρωμιά και τρόμος κατήφορος και προσβολές Για σένα ο δρόμος είναι δρόμος τι πα να πει είναι στραβός ποιο θα 'ναι το φινάλε όμως δε το μαντεύεις ακριβώς

Τ' όνομά μου μες στις λίστες απ' τα πλοία, στα αεροπλάνα, στα φτηνά ξενοδοχεία. Η φυγή στο πρόσωπό μου χαραγμένη, και μου λες εσύ πως είμαστε δεμένοι. Δεν μπορεί να με κρατήσει ο εαυτός μου, σε κανέναν δεν ανήκω, είμαι δικός μου. Το σπασμένο ουρανό σου μη μου δώσεις, σ' αγαπώ κι έτσι μπορεί να μ' εξοντώσεις, σ' αγαπώ κι έτσι μπορεί να μ' εξοντώσεις. Ο δικός μου ο δρόμος μ' έχει χρόνια διαλέξει, στην οδό γράφει "μόνος", επικίνδυνη λέξη. Ο δικός μου ο δρόμος δε μου δείχνει αστέρι, για αγάπη μου δίνει μια βαλίτσα στο χέρι. Στον αέρα τριγυρνάω δίχως λόγο κι αγκαλιάζομαι τις νύχτες με το φόβο. Ποιο κομμάτι γης μπορεί να με κρατήσει αφού η σκέψη μου με έχει εξορίσει; Διαδρομές πάντα στις ίδιες υποσχέσεις, μη μου λες πως μ' αγαπάς και θα με δέσεις. Θα ξεφύγω απ' της ζωής τις χαραμάδες, πάντα μόνος θα 'μαι μέσα σε χιλιάδες, πάντα μόνος θα 'μαι μέσα σε χιλιάδες. Ο δικός μου ο δρόμος μ' έχει χρόνια διαλέξει, στην οδό γράφει "μόνος", επικίνδυνη λέξη. Ο δικός μου ο δρόμος δε μου δείχνει αστέρι, για αγάπη μου δίνει μια βαλίτσα στο χέρι

Ζήνωνος Πάσχα στο χωριό συγκέντρωση μετοίκων Τα νέα απ' την Αθήνα στα όνειρα μου σφήνα Πόζα και λουστρίνι, ο Νάκος φιγουρίνι Πείνα μου μοιραία ζήλεια μου ρομφαία Μπήκα σ' ένα τρένο πίσω δεν κοιτούσα Μέσα μου πετούσα ψήλωσα δυο πόντους Ζήνωνος μ' έντυσε η ζωή στρατιώτη Ζήνωνος πόρνη η αγάπη η πρώτη από βράδυ σε πρωί μου τελειώνει η ντροπή Ζήνωνος Εδώ οι χωριανοί μου δεν βοηθάνε άλλον Σκούριασαν τα χέρια βρήκα άλλους τρόπους Είπα να χαθώ το τέλος μου να βάλω Λίγο ακόμα επάνω τρέλα μου σε φτάνω Στις εφημερίδες μάνα αν με είδες Μη μου στεναχωριέσαι Μάνα δε μου αξίζει Ζήνωνος μ' έντυσε η ζωή στρατιώτη Ζήνωνος πόρνη η αγάπη η πρώτη από βράδυ σε πρωί μου τελειώνει η ντροπή Ζήνωνος