No 1 Instrumental

Yine yeni metin belgesine yazıyom Hisselerim hislerimin mezarını kazıyo Kader acı beni üzdü stereo Gel bana gel bana yerim inferno Parladı sigaramın ucuna bi salya Yol alana yol alma hakkı bedava Bu ne dava bu nasıl bi kar yağmadı Ama bembeyaz oldu bi anda Beni anla ama deli sanma Soğuk ama üşümeye üşenmem asla Komik olmaya çalışma dostum Komik olmayana da gülüyoruz burda Depresyon ruhunda sansasyon Yaratır olmazlar umurumda olmazlar Nefes aldım mikrofona yaklaştım Siz yaklaştınız ama ben kaçtım! Ama sormadı kimse bu halin ne Ben tek başımayım hep Başa sar beni yak ve bi daha dinle Yoksa bile bi sorun üret Depresyon dip depresyon Ateşten gömlek ve buzdan pantolon Kendine yük olan insanlar Tıpkı benim gibi kamburlar Ama sormadı kimse bu halin ne Ben tek başımayım hep Başa sar beni yak ve bi daha dinle Yoksa bile bi sorun üret Depresyon dip depresyon Ateşten gömlek ve buzdan pantolon Kendine yük olan insanlar Tıpkı benim gibi kamburlar Ruhumun içine girip cehenneme ulaş Hiç yoksa amacın amacıma bulaş Barışmak içinde savaş niçin bu savaş Geç kalırım ama yine yürüyorum yavaş Benim gibi takılan insanlar Tıpkı benim gibi kamburlar Atıp tutarlar arkandan ama Parayla yine seni alkışlar Unuttum geçmişi bu on beş ayda Uyumamak için kafanı duvara vurma Hissettim ama göremedim güneşi Söndürün ışıkları eskisi gibi Mermi ol hadi benim kalbime yerleş Yer mi o uyur ama akıllı bir keş Yalan ağzına yuva yapmış genç Biliyorum ama bunu yaşa ve de sen seç Ama sormadı kimse bu halin ne Ben tek başımayım hep Başa sar beni yak ve bi daha dinle Yoksa bile bi sorun üret Depresyon dip depresyon Ateşten gömlek ve buzdan pantolon Kendine yük olan insanlar Tıpkı benim gibi kamburlar Ama sormadı kimse bu halin ne Ben tek başımayım hep Başa sar beni yak ve bi daha dinle Yoksa bile bi sorun üret Depresyon dip depresyon Ateşten gömlek ve buzdan pantolon Kaderine katlanan insanlar Tıpkı senin gibi mutsuzlar