Morgen Komt Het Goed - Milow

Wanneer de wereld Niet aan je zijde staat En je voelt of Je voor niets bestaat Alle dagen overleven moet om door te leven De kansen die je kreeg al tig keer hebt vergeven Ziet de wereld niet voor wat ie was, en hoe het is geweest Wil uit de cirkel stappen, want je leven wordt geleefd Moeilijk om te zien, hoe mooi de dingen kunnen zijn Als je binnen in jezelf opgesloten zit met pijn maar Weet dan de zon en de regen Altijd zijn geweest Je lach ergens diep vanbinnen In jou, die zit er nog steeds Vertrouw dat de wolken, ook weer meegaan in wind Dat jij ook, je plekje weer vindt En al is het niet vandaag of volgende week Vertrouw dat de wolken, ook weer meegaan in wind Dat jij ook, je plekje weer vindt Al voelt het, als een eeuwige strijd Niets is oneindig, het komt met de tijd Dus voor iedereen Die gedachten herkent, want waar kan je heen En je voelt de behoefte te praten ook niet Want dan voelt het nog zwaarder, je zit al zo diep Je vrienden vertellen hoe mooi dingen zijn Maar dat ben je vergeten, bij jou doet het pijn Dus wanneer het niet lukt Die dingen te zien Vertrouw dat de wolken, ook weer meegaan in wind Dat jij ook, je plekje weer vindt En al is het niet vandaag of volgende week Vertrouw dat de wolken, ook weer meegaan in wind Dat jij ook, je plekje weer vindt Al voelt het, als een eeuwige strijd Niets is oneindig, het komt met de tijd En het voelt gewoon zo alleen als je Steeds op zoek bent naar een lichtpuntje, maar gewoon nergens energie voor hebt En pas op het moment dat je het uitspreekt, en gaat praten Dan kom je erachter, dat je daar gewoon niet alleen in bent Je lach ergens diep vanbinnen In jou, die zit er nog steeds Vertrouw dat de wolken, ook weer meegaan in wind Dat jij ook, je plekje weer vindt En al is het niet vandaag of volgende week Vertrouw dat de wolken, ook weer meegaan in wind Dat jij ook, je plekje weer vindt Al voelt het, als een eeuwige strijd Niets is oneindig, het komt met de tijd Vertrouwen is het allermoeilijkste en tegelijkertijd ook het meest belangrijk Daarin zijn emoties eigenlijk een soort seizoenen die komen en gaan Vertrouwen op de zon, die je niet kan zien wanneer de lucht vol hangt met regen Weten dat hij er altijd gewoon nog is Ja, dat is hoe ik dat zie

Yeah Dames en heren, ik wil iedereen horen Iedereen! We zijn toch best goed opgedroogd Waren jong, wild en zorgeloos Hadden alle tijd en een jongensdroom En ook echt nog geen idee Nu best goed opgedroogd Misschien iets minder zorgeloos Heb ik alles uit die jongensdroom En ook echt nog geen idee We drinken en we bladeren Tussen foto's uit de goudgele jaren En alle jongens krijgen banen en baarden En binnenkort dan wordt er zelfs één vader We waren jong, wild, vrij, stoned, deden niet veel En kwam je thuis om te eten, was je moeder boos En nog altijd wordt er lief en ook leed met ze gedeeld Maar inmiddels zijn we net wat minder roekeloos Het is eigenlijk zo gek nog niet Iets minder enthousiast En we zijn vast niet geworden wat ze wilden dat we werden Maar alles tussen ons is hoe het was En wij zijn toch best goed opgedroogd Waren jong, wild en zorgeloos Hadden alle tijd en een jongensdroom En ook echt nog geen idee Nu best goed opgedroogd Misschien iets minder zorgeloos Heb ik alles uit die jongensdroom En ook echt nog geen idee (Oeh-oeh-oeh) Echt nog geen idee (Oeh-oeh-oeh) Nog altijd geen idee We stonden borden af te wassen, ergens onderaan de ladder Het leken dromen, leken ondoordachte plannen Doen nog altijd domme dingen, maar als jongvolwassen mannen Worden nu de borden afgewassen als ik zit met een jeugdvriend En onze vrouwen aan tafel Zegt-ie: "Kijk, bro, ineens is het later" En dan doen we het toch eigenlijk zo gek nog niet Opgedroogd als een vis in het water Het is eigenlijk zo gek nog niet (zo gek nog niet) Iets minder enthousiast En we zijn vast niet geworden wat ze wilden dat we werden Maar alles tussen ons is hoe het was En wij zijn toch best goed opgedroogd Waren jong, wild en zorgeloos Hadden alle tijd en een jongensdroom En ook echt nog geen idee Nu best goed opgedroogd Misschien iets minder zorgeloos Heb ik alles uit die jongensdroom En ook echt nog geen idee (Oeh-oeh-oeh) Echt nog geen idee (Oeh-oeh-oeh) Nog altijd geen idee (Oeh-oeh-oeh) Echt nog geen idee (Oeh-oeh-oeh)

I'm Peter van der Hold I'm 68 years old I doubt some questions have increased In 42 years of being a priest I'm at the end of my life I'm not sure if I'm gonna survive I often don't know what to say When I talk to Him, when I pray In reply I receive Only silence, no relief I've waited in vain for a little advice From that great voice in the ethereal skies Once I was revolutionary A devoted mercenary A gifted student in God's hands Now I'm old and sick of his demands I tried to be honest and good Did my job the best I could But I always stayed that average man Right in the spot where I'll began During the grief with which I've dealt Spent three decades since I've felt The certainty I so have thought 'bout the existence of the Lord I've seen enough, that's why I know God left this place, long long time ago I'll give him to my perish Things I don't have myself but cherish And namely love and charity Mostly purpose that's what sets you free So I'm where the metaphore I'm not comforting anymore I think I'm almost done with my search Got old so fast even in my church But feels as if I'm kept out Some sort of secret about The meaning of life sometimes Can't fail to notice these are mediocre types I've seen enough, that's why I know God left this place, long long time ago I've seen enough, that's why I know God left this place, long long time ago And time has made me good at one thing And horrible at everything else The blessings of a world divine Were always elsewhere and never mine Oh, I would like to hold someone Briefly maybe have some fun My body's hardly designed So I'm not really the hugging kind Not once has it been Someone with a softer skin Who reached out for me in the middle of the night 'Cause my own lumpy mattress would've turn on the light I think I've been miscast And the time of saints is passed My faith is reclassed but not least After 42 years of being a priest The church is like a woman Thing out of reach like a vision She glimmers in the distance which I could never quite get Now I've left you with my regret I've seen enough, that's why I know God left this place, long long time ago I've seen enough, that's why I know God left this place, long long time ago I've seen enough, that's why I know God left this place, long long time ago I've seen enough, that's why I know God left this place, long long time ago It's my portion, it's my call... It's my portion, it's my call...

It's in taxis it's on trains In airports hopping planes The silence moving on contains It's in all the in-betweens In the day to day routines In over 15 million dreams It's in trying to close the door It's never gonna stop It's in how you're looking for A way to make it stop It's in missing someone more It's never gonna stop No it's never gonna stop It's like trying to fly trapeze Like has-beens gonna-bes Ill at ease and hard to please It's how Paris how Cologne How even Zurich feels outgrown It's in the way you could have known Can you make some room for me Can you make some room for me It's in trying to close the door it's never gonna stop I miss you even more and it's never gonna stop