Παράξενος ο έρωτας που είναι σε κάνει να πονάς χωρίς να φταις, σε διώχνει όταν σου φωνάζει μείνε κι αφήνει στάχτη πίσω του το χθες. Παράξενος ο έρωτας που είναι σου δίνει ένα λόγο για να ζεις, κι εσύ μετά χίλια κομμάτια γίνε μια ώρα ευτυχίας για να δεις. Στον έρωτα παρανοείς πιο πέρα από την τρέλα φτάνεις γιατί παντού το ένστικτο ακολουθείς και όλα τ' άλλα γύρω χάνεις γιατί απ' την καρδιά σου όταν προδοθείς δεν σκέφτεσαι αυτά που κάνεις κι αυτό γιατί στον έρωτα παρανοείς στον έρωτα. Στον έρωτα παρανοείς πιο πέρα από την τρέλα φτάνεις γιατί παντού το ένστικτο ακολουθείς και όλα τ' άλλα γύρω χάνεις γιατί απ' την καρδιά σου όταν προδοθείς δεν σκέφτεσαι αυτά που κάνεις κι αυτό γιατί στον έρωτα παρανοείς στον έρωτα Παράξενος ο έρωτας που είναι χωρίς ν' ασαγαπάνε αγαπάς, το χέρι στην καρδιά βάλε και κρίνε αν έχει το κουράγιο προχωράς. Παράξενος ο έρωτας που είναι συναίσθημα βαθύ μα και ρηχό, καλός κριτής του εαυτού σου γίνε συμπέρασμα μην βγάλεις βιαστικό. Στον έρωτα παρανοείς πιο πέρα από την τρέλα φτάνεις γιατί παντού το ένστικτο ακολουθείς και όλα τ' άλλα γύρω χάνεις γιατί απ' την καρδιά σου όταν προδοθείς δεν σκέφτεσαι αυτά που κάνεις κι αυτό γιατί στον έρωτα παρανοείς στον έρωτα Στον έρωτα παρανοείς πιο πέρα από την τρέλα φτάνεις γιατί παντού το ένστικτο ακολουθείς και όλα τ' άλλα γύρω χάνεις γιατί απ' την καρδιά σου όταν προδοθείς δεν σκέφτεσαι αυτά που κάνεις κι αυτό γιατί στον έρωτα παρανοείς στον έρωτα.( Στον έρωτα παρανοείς

Εξωγήινοι, διαστημόπλοια κι ουσίες Πέφτουμε απ' τις πολυκατοικίες Δεν έχω τίποτα στον κόσμο σαν κι εμένα (σαν κι εμένα) Τριάντα χρόνια, πέντε αποτυχίες Το μυαλό μου είναι το μόνο που αξίζει (μόνο αυτό) Τόσο ραδιενεργό που φωσφορίζει (μες στη νύχτα) Φοβούνται πως δε θα 'χω τι να πω Λες κι ο κόσμος σταμάτησε να γυρίζει (ποτέ) Δεν έχω τίποτα στον κόσμο σαν κι εμένα Τίποτα στον κόσμο σαν κι εμένα Ρώτησε τ' αδέρφια μου ένα-ένα Δεν έχουν τίποτα στον κόσμο σαν κι εμένα Τίποτα στον κόσμο σαν κι αυτούς Τίποτα στον κόσμο σαν κι αυτούς Ξέρουνε τους δρόμους σαν το σπίτι τους (απ' έξω) Έμαθα όσα ξέρω απ' τους καλύτερους Δε φταίει το σχολείο για όσα μπόρεσα Φταίει που πεινούσα και δε χόρτασα Βρήκα δέκα λέξεις και τις κόλλησα Το rap είν' ο πατέρας που δε γνώρισα Κολλημένος, κολλημένος, κολλημένος Το τρέχω σαν να 'μαι κυνηγημένος Ο πλανήτης επικίνδυνο μέρος Πώς γίνεται και νιώθω ευλογημένος; PS4 στο νέο τσαρδί μου Τώρα, μάνα, ζω απ' τη μουσική μου Πληρωμένοι όλοι οι λογαριασμοί μου (αμήν) Θα πεθάνω αν δε με νιώθουν οι δικοί μου Όπως με κρίνω εγώ, ποίος θα με κρίνει; (κανείς) Είν' απ' το δρόμο και στο δρόμο θα μείνει (τσιμέντο) Με φυλάει και μου λέει "έχεις ευθύνη" Δεν έχω τίποτα στον κόσμο σαν εκείνη Ελλάδα, ευχαριστούμε για την έμπνευση Διασχίζουμε τους δρόμους σαν παρέλαση (δε θέλεις) Δέκα εκατομμύρια σαν κι εμάς Να ξυπνάνε, να σου κλέβουνε το cash Προσευχόμαστε γι' αυτό σαν να πιστεύουμε Ρώτησε τον Skive, μες στο studio χορεύουμε "Κώτσο" μου 'λεγες "εσένα εμπιστεύομαι" Σου είπα "θα τα μοιραστούμε όταν τα καταφέρουμε" Κερδίζουμε σ' αυτό σαν να 'ναι sport 23-10 χάνουνε στο score Υγρή Θεσσαλονίκη, είναι το σπίτι μας (δικό μας) Τρέχουν οι σταγόνες απ' τη μύτη μας (αψού) Όπου δούλευα, περνούσαν τα ξεφτέρια Κλείνανε τα μάτια μου στα πιο πολλά νυχτέρια Ήθελα φράγκα, ζεστά σαν καλοκαίρια Σαν φαντάρος με μια απόλυση στα χέρια Δε κοιμόμουνα, αυτό το λέω πρόβλημα Φοβόμουνα μη γίνω μια κηλίδα στο οδόστρωμα Ξέρω τον κώδικα, όχι στα μικρόφωνα Όσοι έκαναν δουλειές, πάντα μιλούσαν χαμηλόφωνα Τώρα τα νότα μου φυλάν μπας και ρεφάρουμε (όλοι τους) Ποτέ τους δεν το λεν πριν να το κάνουνε Ακόμα με ρωτάς για ποιους rapάρουμε; Γι' αυτούς με τα North Face κι όσους δεν έχουν να τα πάρουνε Είμαι παιδί αυτής της γης, δε θέλω βία Δε βλέπω χρώματα, έχω αχρωματοψία Δε φοβάμαι ποιος θα 'ρθει να μου την πέσει Με χαιρετάν σε γλώσσες που δεν ξέρω και μ' αρέσει Δεν έχω τίποτα στον κόσμο σαν κι εμένα Τίποτα στον κόσμο σαν κι εμένα Ρώτησε τα αδέλφια μου ένα-ένα Δεν έχουν τίποτα στον κόσμο σαν κι εμένα

Σ' έδιωξα κι ένιωσα Πως δε θα το μετανιώσω Στοίχημα έβαλα Τη ζωή μου αλλού να δώσω Μίσησα ό,τι αγαπούσα ξαφνικά Τέλειωσες είπα, μα με πρόδωσε η καρδιά Κλαίει, σπάει, λιώνει, με παρακαλάει Τ' όνομά σου συλλαβίζει όταν χτυπάει Να γυρίσεις άνευ όρων μου ζητάει Με τρελαίνει κι άκρη δεν μπορώ να βρω Σε μισώ σ' αγαπώ Σημειώσατε διπλό Κι ας χαθώ δεν μπορώ Μ' άρρωστη καρδιά να ζω Σε μισώ σ' αγαπώ Σημειώσατε διπλό Σβησ' το χθες κι ό,τι θες Αφού μόνο εσύ με καις Έδωσες αφορμές Κι ήθελα να σε πληγώσω Τις πληγές που άνοιξες Να σου τις ανταποδώσω Σ' έστειλα να φύγεις από μένα μακριά Τέλειωσες είπα μα με πρόδωσε η καρδιά Κλαίει, σπάει, λιώνει, με παρακαλάει Τ' όνομά σου συλλαβίζει όταν χτυπάει Να γυρίσεις άνευ όρων μου ζητάει Με τρελαίνει κι άκρη δεν μπορώ να βρω Σε μισώ σ' αγαπώ Σημειώσατε διπλό Κι ας χαθώ δεν μπορώ Μ' άρρωστη καρδιά να ζω Σε μισώ σ' αγαπώ Σημειώσατε διπλό Σβησ' το χθες κι ό,τι θες Αφού μόνο εσύ με καις Σε μισώ σ' αγαπώ Σημειώσατε διπλό Κι ας χαθώ δεν μπορώ Μ' άρρωστη καρδιά να ζω Σε μισώ σ' αγαπώ Σημειώσατε διπλό Σβησ' το χθες κι ό,τι θες Αφού μόνο εσύ με καις

Άκου, εγώ ήρθα εδώ για να μείνω, τα παλιά πηγαινε έλα μου σβήνω και με τίποτα δε σε συγκρίνω Εννοείται... Με τα μάτια σου ερωτευμένος, στο φιλί σου τρελά κολλημένος, απ' το σώμα σου εξαρτημένος κι άλλα πολλά... Εννοείται... Eννοείται, ψυχή μου, την έχω πατήσει μαζί σου. Εννοείται πως θελω να μείνω εδώ στη ζωή σου... Μα τα ψέματα δεν τα σηκώνω, ένα ψέμα σου και σε τελειώνω, θα σ' αφήσω και δε θα γυρίσω κι' αυτό εννοείται... Άκου, όσα έχω σου τα 'χω χαρίσει και τους φίλους μου έχω πουλήσει τέτοιον έρωτα δεν έχω ζήσει Εννοειται... Στην αυλή των θαυμάτων θα μένεις, στον Παράδεισο βόλτα θα βγαίνεις, με φιλιά μου σχεδόν θα πεθαίνεις, θα σ' αγαπώ Εννοειται... By George Kiriakou

Ψέμα και υποκρισία και εγωισμός ο δικός σου χαρακτήρας σκάρτος κι φθηνός ψέμα και υποκρισία, ένοχη ψυχή μέσα στις πληγές τις δέκα άλλη μια κι εσύ. Χίλιες φορές να πούλαγες το άδειο σου κορμί λιγότερη για σένα θα ένοιωθα ντροπή χίλιες φορές να ήσουνα μια πόρνη αληθινή μα είσαι το χειρότερο, πουτάνα στην ψυχή. Ψέμα και υποκρισία και εγωισμός όλα μέσα σου κρυμμένα ήταν δυστυχώς μια ζωή αχαριστία και χωρίς θεό ούτε οίκτο δεν αξίζεις ούτε σεβασμό.

Εγώ μεγάλωσα σε γειτονιά με τσέρκι κι οι θεωρίες σου με βρίσκουν μακριά επιχειρήματα, παράλογα κ αστεία και προσπαθείς να με τρελάνεις λογικά. Eσύ γεννήθηκες για ν' αγαπάς εσένα, περνάς απέναντι και εξαίρεση καμιά. Αν είναι έτσι αυτό που λες εσύ αγάπη μάλλον ζητάς να με τρελάνεις λογικά... Μελαγχολία μου, εσύ κυρία μου σ' όλα τα δύσκολα εσένα αγκαλιάζω... Μες το πουκάμισο έχω μια θάλασσα μα τη ζωή μου δεν μπορώ να την νοικιάζω Άδειο δωμάτιο με θέα μόνο δάκρυ, ξάγρυπνες νύχτες και αδέσποτα φιλιά, και εγώ σου λέω πως αυτό δεν είναι αγάπη και δεν μπορείς να με τρελάνεις λογικά. Ψυχή μου δείξε μου την επανάσταση σου, μην συμβιβάζεσαι σε θέματα καρδιάς. Τι λόγο έχεις να νοικιάζεις τη ζωή σου μελαγχολείς και σ' αδιέξοδο τραβάς!

Εξαιτίας σου το σπίτι έχει θέα στο κενό Ξημερώνει και άλλη Τρίτη από εκείνες που μισώ Εξαιτίας σου δεν βγαίνω και δεν μπαίνει εδώ κανείς Και αν ακόμα ανασαίνω είναι μήπως και φανείς Αν θα πιω και αν θα σκίσω τη φωτογραφία σου, το τσιγάρο αν ξαναρχίσω, όλα εξαιτίας σου Αν θα πιω και αν υπερβάλλω για την απουσία σου Και να απόψε δεν τη βγάλω θα 'ναι εξαιατίας σου Υποφέρω εξαιτίας σου Με θυμώνει η προδοσία σου Δεν κοιμάμαι εξαιτίας σου Με πληγώνει η αδιαφορία σου Μου 'χουν λείψει τα αστεία σου, στο κρεβάτι η παρουσία σου, ο θυμός σου, η ηρεμία σου Ολα μαύρα εξαιτίας σου Εξαιτίας σου δεν πάει το κορμί μου πουθενά Ο θυμός δεν ξεσπάει, σιωπητήριο ξανά Εξαιτίας σου το βλέμμα σταθερά στην οροφή Με το τέλος είχες θέμα, δεν την είχα τη φυγή Αν θα πιω και αν θα σκίσω τη φωτογραφία σου, το τσιγάρο αν ξαναρχίσω, όλα εξαιτίας σου Αν θα πιω και αν υπερβάλλω για την απουσία σου Και να απόψε δεν τη βγάλω θα 'ναι εξαιατίας σου Υποφέρω εξαιτίας σου Με θυμώνει η προδοσία σου Δεν κοιμάμαι εξαιτίας σου Με πληγώνει η αδιαφορία σου Μου 'χουν λείψει τα αστεία σου, στο κρεβάτι η παρουσία σου, ο θυμός σου, η ηρεμία σου Ολα μαύρα εξαιτίας σου Αν θα πιω και αν θα σκίσω τη φωτογραφία σου, το τσιγάρο αν ξαναρχίσω, όλα εξαιτίας σου Αν θα πιω και αν υπερβάλλω για την απουσία σου Και να απόψε δεν τη βγάλω θα 'ναι εξαιατίας σου Υποφέρω εξαιτίας σου Με θυμώνει η προδοσία σου Δεν κοιμάμαι εξαιτίας σου Με πληγώνει η αδιαφορία σου Μου 'χουν λείψει τα αστεία σου, σττο κρεβάτι η παρουσία σου, ο θυμός σου, η ηρεμία σου Ολα μαύρα εξαιτίας σου

Ο χαρακτήρας σου είναι αυτός που μας χώρισε Που δεν μας πήγε τελικά μέχρι το τέλος Και ένα όνειρο που είχαμε το σκότωσε Σαν να 'τανε ένας δολοφόνος πληρωμένος Γι' αυτό λοιπόν και κάθε βράδυ έξω από την πόρτα σου Θα είμαι εκεί μήπως και κάτι σου χαλάσω Ήσουν σε εμένα ορκισμένη μα με πρόδωσες Αυτό θα κάνω μέχρι να σε ξεπεράσω Σε όποιον αρέσει τελικά αυτό που είμαι Κι ας με μαζεύουν μεθυσμένο έξω από το σπίτι σου ξανά Σε όποιον αρέσει τελικά ότι κι αν είμαι Δεν ξέρω τι παθαίνω κι έρχομαι στην πόρτα σου μπροστά Είναι χιλιάδες αναμνήσεις μαζεμένες Κι ένας κόμπος που μου πνίγει όλη μέρα τον λαιμό Θέλω να βγεις μες' την βροχή θα περιμένω Θέλω να ακούσω από τα χείλη σου την λέξη σ' αγαπώ Ο χαρακτήρας μου είναι αυτός που δεν με άφησε Να ζαλιστώ με την δική σου παραζάλη Αντιμετώπισε λοιπόν αυτό που ευχήθηκες Να φύγω εγώ και να έρθει πίσω κάποιος πάλι Κάτσε λοιπόν και μην φωνάζεις μα ψιθύρισε Στο αυτί του άλλου πως μια μέρα θα ξανά 'ρθεις Εγώ τελείωσα με 'σένανε αγάπη μου Συνέχεια έτσι λέω μα θέλω να ξανά 'ρθεις Σε όποιον αρέσει τελικά αυτό που είμαι Κι ας με μαζεύουν μεθυσμένο έξω από το σπίτι σου ξανά Σε όποιον αρέσει τελικά ότι κι αν είμαι Δεν ξέρω τι παθαίνω κι έρχομαι στην πόρτα σου μπροστά Είναι χιλιάδες αναμνήσεις μαζεμένες Κι ένας κόμπος που μου πνίγει όλη μέρα τον λαιμό Θέλω να βγεις μες' την βροχή θα περιμένω Θέλω να ακούσω από τα χείλη σου την λέξη σ' αγαπώ Σε όποιον αρέσει τελικά αυτό που είμαι Κι ας με μαζεύουν μεθυσμένο έξω από το σπίτι σου ξανά Σε όποιον αρέσει τελικά ότι κι αν είμαι Δεν ξέρω τι παθαίνω κι έρχομαι στην πόρτα σου μπροστά Είναι χιλιάδες αναμνήσεις μαζεμένες Κι ένας κόμπος που μου πνίγει όλη μέρα τον λαιμό Θέλω να βγεις μες' την βροχή θα περιμένω Θέλω να ακούσω από τα χείλη σου την λέξη σ' αγαπώ