Mgła - SKUBAS & Dawid Tyszkowski

Corridors of pain and hallways of glory Covered by the mist of artificial reason Tread lightly upon the lines of own mind For through untold worlds A new revelation shall come Through my wounds, through my scars! Razors be paths within the maze With each cut deeper, onwards to Kether To crown the atrocity ...Presence! Of second word coming unto flesh Revelation! Salvation! Born of light, abide in man! A maze with countless entrances, yet no ways out. A divine challenge! Consiousness at stake. Merge! A will so strong, cracking knees like twigs Resistance is futile, but how delightning Misguiding fear of truth, so humane, so restricting Willingly struggling/strangling own humanity Far beyond the safe borders of madness A new sight through undead eyes Perception distorted so sharply So the true light shines through all of the known

Droga mi ucieka spod kół Spód kół strzelają kamienie Droga dzieli świat na pół Po jednej stronie szampan, złoto i kawior Po drugiej stronie... Mgła na torach Mgła na torach I toast Za tych, co z oczu wyłazi im piach Za tych, co nocami wiją się z niewygody Moja droga, nie wiem czy wiesz Że kiedy kończy się droga Na końcu drogi zwykle jest bar I ty do niego wchodzisz A tam droga dzieli świat na pół Po jednej stronie szampan, złoto i kawior Po drugiej stronie... Mgła na torach Mgła na torach I toast Za tych, co z oczu wyłazi im piach Za tych, co nocami wiją się z niewygody Za tych co, zawsze do ostatniej kropli krwi I za tych, co zawsze na noże Za tych co wyją w księżyca ogień A boją się odejść Mgła na torach I przeraźliwy wrzask Już wiesz, że coś się zbliża I jedno tylko co czujesz to strach Mgła na torach I przeraźliwy wrzask Już wiesz, że coś się zbliża I jedno tylko co czujesz to strach Mgła na torach I jedno tylko co czujesz to strach Mgła na torach I jedno tylko co czujesz to...

Between the damned The pissed And the outright insane Grand architects of failure Sculptors of loss No golden thrones to follow No shrines of solace to seek I shall erect myself over transience I shall ascend over flesh Steadfastly tearing through aether I shall rise to the beyond I shall reveal heights not yet imagined I shall rewrite Summa de Homine I shall speak with tongues of angels And I shall burn with pure light I will burn alright Onto rupture: bonds rearranged Scorch the archaic remnants And rip through primordial thoughts Onto diremption: self and kin All glory and strenght of culture Now null and void No golden thrones to follow No shrines of solace to be found And only the locusts shall sing And only the locusts shall sing At the end of the day

Zaskoczyłaś mnie Zaskoczyłaś mnie Zaskoczyłaś mnie Zaskoczyłaś mnie Jak pierwsze siwe włosy moich rodziców Jak pierwsze siwe włosy moich znajomych Pierwsze siwe włosy na mojej skroni Wzięłaś się znikąd, ale czuję, że zostaniesz długo W każdym razie czuj się zaproszona Wybacz, że gniewam się, gdy znowu się oddajesz szlugom Mało na świecie rzeczy smutniejszych niż martwa żona Pamiętaj, serce jest dyktatorem, a nie sługą Wystarczy słowo, a opozycyjna partia kona Łaknę chaosu, wpierw symbiozy niby papier - pióro Po chwili nagłej awantury a'la Lazio - Roma Tę "Wojnę Domową" z domu na wyrywki znam Przez lata całe Fifi sam W pokoju mały TV mam Po nocach w Vice City gram Ratuję się Monty Pythonem Przekładam wszystkie obowiązki na potem Dwa lata i zmagam się z nowym kłopotem Odbieram palenie gdzie stoi Novotel Tułam się w tym mgle prawie pół dekady Ciężko uwierzyć teraz, że w tym samym czasie żyłaś W tym samym mieście, nie ma w sumie co się śpieszyć zatem Daj dojść do siebie, proszę, bo mnie trochę zask... Zaskoczyłaś mnie Zaskoczyłaś mnie Zaskoczyłaś mnie Zaskoczyłaś mnie Jak pierwsze siwe włosy moich rodziców Jak pierwsze siwe włosy moich znajomych Pierwsze siwe włosy na mojej skroni I jak pierwsze siwe włosy moich rodziców Jak pierwsze siwe włosy moich znajomych Pierwsze siwe włosy na mojej skroni Burza w Trójmieście. Za oknem apokalipsa Przestaję rozmyślać i siadam do płyty, bo muszę ten album napisać Uwagę mą zwraca ta recepcjonistka, jej postać jak samotna wyspa Ma w oczach Ocean Spokojny, fryzura akurat jak na złość falista W rejestrze bada nazwiska Mając minę jakby cały miesiąc jej się składał z niedziel Szuka metronomu, który nada rytmu, nadać zechce życiu sens Pyta jak mi idzie tekst, nadal miernie Chyba chce się komuś zwierzyć kiedy pyta: "Kawa?" "Chętnie" I przynosi mi te mocne doppio Mierzę wzrokiem notes, ona mierzy wzrokiem okno Liczę, że mi coś opowie, bo pierdolę smalltalk Chmury znowu wystukują każdą kroplą morse code Nagle mówi, że nie ufa chłopcom Ale był tu taki karciarz, o nim duma non stop Mówi, że przeczucia ma, że dawno już ma stos żon Nawet więcej niż przeczucie, jakbym słuchał Boston Biegnę do pokoju by się zająć nową zwrotką Łapię zeszyt i spisuje sobie obcy love song Czy to oczopląs? Widzę go jak kroczy, kroczy, kroczy w mrok Miasto skrywa się za mgłą i mdłą melodią Liczne ciosy, lecą na skroń jak siwe włosy Liczne ciosy, znikąd jak siwe włosy Liczne ciosy, lecą na skroń jak siwe włosy Liczne ciosy, znikąd jak siwe włosy Liczne ciosy, lecą na skroń jak siwe włosy Liczne ciosy, znikąd jak siwe włosy Liczne ciosy, lecą na skroń jak siwe włosy Liczne ciosy, znikąd jak siwe włosy Zaskoczyłaś mnie Zaskoczyłaś mnie

Dziś znów nie ściągnę koszulki Możesz już wyjść Albo w ciszy postójmy Bo tak mi wstyd Że nie dam rady dziś zasnąć Możesz tu być Tylko niech światła przygasną A moje ręce i brzuch i palce u stóp Ciągle tyle dla mnie znaczą Nie, nie, ja nie mogę już patrzeć, nie mogę już patrzeć na siebie Nie, nie, ja już powoli gasnę, powoli mi znika ciśnienie Dziś Nie zwracaj na mnie uwagi Odpuść mi Przecież czuję że patrzysz Bo tak mi wstyd Moje za małe ubranie Dobrze wiem, nie panuje nad ciałem A moje ręce i brzuch, i palce u stóp Ciągle tyle dla mnie znaczą Nie, nie, ja nie mogę już patrzeć, nie mogę już patrzeć na siebie Nie, nie, ja już powoli gasnę, powoli mi znika ciśnienie Powoli mam już tego dość A z każdą chwilą jest bliżej sztorm Powoli czuję, że płynę sam Nikogo ze mną - to tylko ja Powoli mam już tego dość A z każdą chwilą jest bliżej sztorm Powoli czuję, że płynę sam Nikogo ze mną - to tylko ja

Byłaś mi matką sposobów na złe dni Kołysane by nie dawał zwiędnąć Słodki śpiew w czarną godzinę miał brzmieć A zamienił czerń w szarą codzienność Czas nauczyć się piosenki Której nie strach słuchać Nie chcę trzymać cię za rękę, puszczaj! Byłaś mi myślą przewodnią wśród chwil Co zlewały się w szklane miesiące Znam moc słów, które mnie kładły do snu Zanim stały się puste i obce Czas nauczyć się piosenki Której nie strach słuchać Do pokoju nocą światło wpuszczam Już nie szukam cię po mieście Dobrze mi ze sobą Chociaż wiem, że ciągle jesteś obok Obok Czas nauczyć się piosenki Której nie strach słuchać Do pokoju nocą światło wpuszczam Już nie szukam cię po mieście Dobrze mi ze sobą Chociaż wiem, że ciągle jesteś obok