چی داره میشه؟ بگیرم یقه کیو؟ تقصیر منه همه ش چی داره میشه؟ میبوسم لبِ تیغو تو خونه هوا خفه ست چی داره میشه؟ میرن اَ دورم همه، سخته تحملم چی داره میشه؟ تو چهره م پُرِ غمه، اَ روز تولدم قاچاقه نفس تو این شُشای اوراقم ساعتی یه بار جنون میاد سراغم دارم بدرقه میکنم جوونیمو بره واسه مم مهم نی کی کجاس و کجائم میزنم زیرِ گریه تویِ آیینه زیرِ دوش شدم یه جُغدِ مریضِ تک پَرِ تیره پوش با خودم دعوام میشه، میزنم خودمو عاشق خونم رو زمین و رنگِ جیغِ توش خط خطی نوارِ مغز، عصبی تمامه شب انگاری چِرنوبیله، سَمیه هوایِ شهر همه شیشه ها خورد، رو میزه غذایِ سرد اونی که زندگیم بود، دیگه شد کلافه رفت چی داره میشه؟ بگیرم یقه کیو؟ تقصیرِ منه همه ش چی داره میشه؟ میبوسم لبه تیغو، تو خونه هوا خفه ست چی داره میشه؟ میرن اَ دورم همه، سخته تحملم چی داره میشه؟ تو چهره م پُرِ غمه، اَ روزه تولدم آ، چی داره میشه؟ همه ش یه صدا تو سرم میگه: دیر داره میشه سیگارت میشه آتیش یه سیگارِ دیگه واسه تو اَز زمین به آسمون میباره، میره دیواره دیگه جلوم انگار رسیدم به تَهش من خورد میشه تا میرسه یه چی دَمِ دستم با زمین و زمونه یه سره تو جنگم انگار با شُغالا طرفم یه تنه تو جنگل همه تن و روحم زخمه هر روز تو برزخ، تو بلاتکلیفی همسایه ها کلافه ن اَز صدا درگیری انقدر تو آیینه داد زدم سَرِ خودم نفهمیدم چی شد اَ همه چی زده شدم اصلا انگاری خودمم میخوام بَدِ خودمو انگارم بدمم نمیاد بدم به تله دُمَمو یخ میزنم قبل اَز این که بشن باهام سرد دیگه باورم نمیشه هرچی قول بدم به خودمو همیشه ریختم تو خودم اگه پُرم الان نمیشه ساخت، بَس که شدم سَرِ خودم خراب چه نقشه هایی داشتم و همه شدن بر آب آرزوهای رو به روم همه شدن سراب چی داره میشه؟ جوابو کی میدونه؟ که چرا تو غُربتی انگار شبا که میری خونه؟ که چرا قفل میشم ساعت ها به نخای قالی؟ که چرا پُر میشه روزام با یه نوار خالی؟ چرا؟ چی داره میشه؟ بگیرم یقه کیو؟ تقصیرِ منه همه ش چی داره میشه؟ میبوسم لب تیغو، تو خونه هوا خفه ست چی داره میشه؟ میرن اَ دورم همه، سخته تحملم چی داره میشه؟ تو چهره م پُرِ غمه، اَ روزِ تولدم چی سَرِ این آدم اومده؟ چی داره میشه که یه اتوبانو تو اتاقش پیاده میره؟ تمِ همه روزاش سیاه سفیده هیچ جا نمیتونه زیاد بشینه میذاره میره فقط یه جوری طی بشه روزش بیرون مثِ زندونه خونه مثِ سلولش فرق میکنه آدم زندگی کنه یا فقط زنده بمونه رفتارام همه رو کلافه میکنه اَ خودم درمیرم، اما فرارِ بی خوده همه شبا رو مَستم، ولی خب به قولِ شاعر مَستیَم دردِ منو دوا نمیکنه حالم بهتره یه گوشه کنار تویِ تراس به زورِ سه کام ذوقِ خیلی چیزا رفته اَز توم با این که دنبالشون مونده چشام آخر هفته که میشه میگم: از سَرِ هفته دیگه لب نمیزنم دوباره دَمِ دکه، هه خیلی وقته از مرحله پَرته این آدم حسابِ همه روزا اَ دستش رفته شبیه فیلمِ درامم که هی داره تلخ تر میشه ادامه ش من موندم و یه سایه م که اونم فقط تو نور میمونه کنارم چی داره میشه؟ بگیرم یقه کیو؟ تقصیرِ منه همه ش چی داره میشه؟ میبوسم لب تیغو، تو خونه هوا خفه ست چی داره میشه؟ میرن اَ دورم همه، سخته تحملم چی داره میشه؟ تو چهره م پُرِ غمه، اَ روزِ تولدم