Lítill Drengur - Vilhjálmur Vilhjálmsson

Í hinsta sinn að heiman lágu spor mín, því ég hamingjuna fann ei lengur þar, Og hratt ég gekk í fyrstu uns ég heyrði fótartak, Og háum rómi kallað til mín var. Kallað: "Bíddu pabbi, bíddu mín Bíddu því ég kem til þín. Æ, ég hljóp svo hratt Að ég hrasaði og datt. Bíddu pabbi, bíddu mín" Ég staðar nam og starði á dóttur mína Er þar stautaði til mín svo hýr á brá, Og mig skorti kjark að segja henni að bíllinn biði mín Að bera mig um langveg henni frá. Hún sagði: "Bíddu pabbi, bíddu mín Bíddu því ég kem til þín. Æ, ég hljóp svo hratt Að ég hrasaði og datt Bíddu pabbi, bíddu mín" Ráðvilltur ég stóð um stund og þagði, En af stað svo lagði aftur heim á leið. Ég vissi að litla dóttir mín, hún myndi hjálpa mér Að mæta vanda þeim sem heima beið. Hún sagði: "Bíddu pabbi, bíddu mín Bíddu því ég kem til þín. Æ, ég hljóp svo hratt Að ég hrasaði og datt Bíddu pabbi, bíddu mín Æ, ég hljóp svo hratt Að ég hrasaði og datt Bíddu pabbi, bíddu mín

Víða liggja leiðir Löngum útþrá seiðir Margur sinni æsku eyðir Út'á köldum sæ Langt frá heimahögum Hef ég mörgum dögum Eytt og æskuárin streyma En ég skal aldrei, aldrei gleyma Blíðri mey sem bíður heima Bjarta nótt í maí Litla, sæta, ljúfan góða Með ljósa hárið Lætur blíðu brosin sín Bera rósailm og vín Allar stundir út til mín Litla, sæta, ljúfan góða Með ljósa hárið Fyrir hana hjartað brann Hún er allra besta stúlkan sem ég fann Hennar hlátur minnir mig á fossanið Af hennar munni vil ég teyga sólskinið Vorsins blær, sem hennar kitlar kinn Er kossinn þyrstir mig Hennar augu ljóma eins og hafið blátt Ég hef ótrúlega hraðan hjartaslátt Hún er stúlkan sem ég einni mann Ég enga betri fann. Litla, sæta, ljúfan góða Með ljósa hárið Fyrir hana hjartað brann Hún er allra besta stúlkan sem ég fann Hennar hlátur minnir mig á fossanið Af hennar munni vil ég teyga sólskinið Vorsins blær, sem hennar kitlar kinn Er kossinn þyrstir mig Hennar augu ljóma eins og hafið blátt Ég hef ótrúlega hraðan hjartaslátt Hún er stúlkan sem ég einni mann Ég enga betri fann Litla, sæta, ljúfan góða Með ljósa hárið Fyrir hana hjartað brann Hún er allra besta stúlkan sem ég fann

Kvöldið er okkar og vor um Vaglaskóg, Við skulum tjalda í grænum berjamó. Leiddu mig vinur í lundinn frá í gær, Lindin þar niðar og birkihríslan grær. Leikur í ljósum lokkum og angandi rósum, Leikur í ljósum lokkum hinn vaggandi blær. Dagperlur glitra um dalinn færist ró, Draumar þess rætast sem gistir Vaglaskóg. Kveldrauðu skini á krækilyngið slær. Kyrrðin er friðandi, mild og angurvær. Leikur í ljósum lokkum og angandi rósum, Leikur í ljósum lokkum hinn vaggandi blær.