Kwang Soo Theme

저 하늘에 구름따라 흐르는 강물을 따라 정처없이 걷고만 싶구나 바람을 벗삼아 가며 눈앞에 떠오는 옛추억 아- 그리워라 소나기 퍼붓는 거리를 나홀로 외로이 걸으며 그리운 부모형제 다정한 옛 친구 그러나 갈 수 없는 신세 홀로 가슴 태우다 흙속으로 묻혀갈 나의 인생아 깊고 맑고 파란 무언가를 찾아 떠돌이 품팔이 마냥 친구하나 찾아와 주지 않는 이곳에 별을보며 울먹이네 이거리 저거리 헤메이다 잠자리는 어느 곳일까 지팡이 짚고 절로 걸어도 어디엔들 이끌리리까 그리운 부모형제 다정한 옛친구 그러나 갈 수 없는 신세 홀로 가슴 태우다 흙속으로 묻혀갈 나의 인생아 묻혀갈 나의 인생아 묻혀갈 나의 인생아 묻혀갈 나의 인생아 묻혀갈 나의 인생아

หลงเข้าไป ในความรักที่เราต่างเข้าใจ ว่ามันสวย ว่ามันดูงดงาม แต่ยิ่งรักเท่าไร กลับยิ่งจมลงไปในหัวใจ เธอและฉัน ไม่อาจมองเห็นกัน เพิ่งจะรู้ตัว ว่าคำว่ารัก คือดาบสองคม อากาศที่คิดว่าดีมากมาย กลับเป็นตัวร้ายที่คอยทำลาย ยิ่งหายใจลึกเข้าไปเท่าไร มันยิ่งอันตราย ถ้ารับมันเกินไป เราก็คงจะตาย ความรักถ้าเกินพอดี อาจเป็นดั่งพิษที่มาทำลาย ยิ่งเราเสพมันเข้าไปเท่าไร มันยิ่งอันตราย อยากถอนตัวเท่าไร มันก็อาจจะสายไป รักที่มี อาจจะพังทลายชีวิตเรา ถ้ายังฝืน เทความรักให้กัน เหมือนกับไฟ หากมันแรงจนเกินจะควบคุม อาจแผดเผา ให้เราตายทั้งเป็น เพิ่งจะรู้ตัว ว่าคำว่ารัก คือดาบสองคม อากาศที่คิดว่าดีมากมาย กลับเป็นตัวร้ายที่คอยทำลาย ยิ่งหายใจลึกเข้าไปเท่าไร มันยิ่งอันตราย ถ้ารับมันเกินไป เราก็คงจะตาย ความรักถ้าเกินพอดี อาจเป็นดั่งพิษที่มาทำลาย ยิ่งเราเสพมันเข้าไปเท่าไร มันยิ่งอันตราย อยากถอนตัวเท่าไร มันก็อาจจะสายไป เพิ่งจะรู้ตัว ว่าคำว่ารัก คือดาบสองคม อากาศที่คิดว่าดีมากมาย กลับเป็นตัวร้ายที่คอยทำลาย ยิ่งหายใจลึกเข้าไปเท่าไร มันยิ่งอันตราย ถ้ารับมันเกินไป เราก็คงจะตาย ความรักถ้าเกินพอดี อาจเป็นดั่งพิษที่มาทำลาย ยิ่งเราเสพมันเข้าไปเท่าไร มันยิ่งอันตราย อยากถอนตัวเท่าไร มันก็อาจจะสายไป