Kjo Lulija - Aferdita Demaku

Kishim qenë të lumtur E se kisha ditë Derisa lajmi i hidhur më erdhi krejt pa pritë Ajo fjalë e randë në vesh më ka mbet Njeriu më i dashur paska ndërruar jetë Ah lajmin e hidhur që mora për ty Mu duk edhe bota at dit mprapsht u kthy Nga dashnia e madhe Friken ta kam pas Se do tê vjen kjo ditë E ty mos met pas Oh sa randë qenka Pa ty me jetu Mos me mujt dhe njëherë met përqafu Tash e jetoj jetën Se duhet me jetu Kujtimet me ty spo muj me i harru Buka nuk ka shije Lulet nuk kanë erë Spo më qetësohet shpirti as dimër as verë Në vendin e fundit Ku kam nejt me ty Me kthehet koka vet E të kerkoj me sy Se ty tkam dasht fort Kam pas lidhë marak Ah qysh s'na la zoti me u knaq edhe pak Veç nje shprese e fundit Mua po me mban Të iku nga kjo bote e ty të vi pranë Fotografise tande Per çdo ditë i flase Here me lote ne sy here me buze ne gaz Por ti gjithmone njejt As çehre nuk lun Qysh sma kupton zemren Qe aq shume po vune Per cdo nate ne ander Si t'i mbylli syte Me del ftyra jote Me vjen zanii yt Flas me ty e knaqem Sikur me kane gjall Po kur po mdel gjumi zemren po ma kall Ah po digjka shpirti E spaska çka ban Kush e ka provu veç ai me beson Dy data per ty spo muj me i harru Njeren kur ti linde tjetren kur ke shku Per ditëlindjen tënde forcen ku ta marr Lulet e urimit Ti sjell per mbi varr Runi njerezit e shpirtit Sa i keni prane vetes Rrini bashk e knaqnu Çdo minute te jetes Tmos tju mashtroj jeta Tmos tju mashtroj bota Se pa njerezit e shpirtit tjerat jane te kota Po knaqnu me ato Qe zoti ju ka dhane Se mund tvi nje dite ta provoni fatin tonë