Jonibek Masti Masti

مستی ام درد منو دیگه دوا نمیکنه غم با من زاده شده منو رها نمیکنه منو رها نمیکنه, منو رها نمیکنه شب که از راه میرسه غربتم باهاش میاد توی کوچه های شهر باز صدای پاش میاد من غمای کهنه مو بر میدارم که توی میخونه ها جا بذارم می بینم یکی میاد از میخونه زیر لب مستونه آواز میخونه مستی ام درد منو دیگه دوا نمیکنه غم با من زاده شده منو رها نمیکنه منو رها نمیکنه, منو رها نمیکنه گرمی مستی میاد توی رگهای تنم می بینم دلم میخواد با یکی حرف بزنم کی میاد به حرفای من گوش بده آخه من غریبه هستم با همه یکی آشنا میاد به چشم من ولی از بخت بدم اونم غمه ولی از بخت بدم اونم غمه مستی ام درد منو دیگه دوا نمیکنه غم با من زاده شده، منو رها نمیکنه منو رها نمیکنه، منو رها نمیکنه خسته از هر چی که بود خسته از هر چی که هست راه میافتم که برم مثل هر شب، مست مست باز دلم مثل همیشه خالیه باز دلم گریه تنهایی میخواد بر میگردم تا ببینم کسی نیست می بینم غم داره دنبالم میاد می بینم غم داره دنبالم میاد مستی ام درد منو دیگه دوا نمیکنه غم با من زاده شده، منو رها نمیکنه منو رها نمیکنه, منو رها نمیکنه منو رها نمیکنه, منو رها نمیکنه منو رها نمیکنه, منو رها نمیکنه منو رها نمیکنه, منو رها نمیکنه