Jakoś trzymam się - Rubens

Spójrz z ponad chmur Mój kraj kratki pól Spójrz na żyłki dróg W nich płynie krew I burzy się, i burzy się I burzy się Patrz ten czarny dach To ja, mój cały świat To tu każdego dnia Boję się, boję się O to co mam Boję się Stąd widać mniej Więc chodź zamień się Stąd każda rzecz Wielka jest

Pies zaskowytał jakby dopadł go kleszcz Kły wbija w krzesło, nie wie za kim biec Dystyngowanym krokiem płyniesz do drzwi I tylko minimalnie ręka ci drży, hej, hej, hej, hej Za taką scenę możesz Oskara mieć Hej, opanuj się Nie żyjesz sama na tym świecie, wiesz? Z naszej miłości tynk się sypie i gruz Taczkami można go wywozić już I tylko z psem pogadam - sam jestem pies Mam głupią mordę, szczekam, znam parę drzew, hej, hej, hej, hej Wiesz, że relanium już przestałem jeść Hej, opanuj się Nie żyjesz sama na tym świecie, wiesz? Na co się patrzysz tak i chrząkasz znów? Na pewno nie jest to zapalenie płuc Różowe szkła jak strwożona mgła Żeby choć raz je tak musnęła łza Byś nie musiała bez sensu pić Whisky wystarcza tylko na parę chwil, hej, hej, hej, hej Wiesz, że relanium już przestałem jeść Hej, opanuj się Nie żyjesz sama na tym świecie, wiesz? Hej, opanuj się Nie żyjesz sama na tym świecie, wiesz? Hej, opanuj się Wiesz, że relanium już przestałem jeść Hej, opanuj się Za taką scenę możesz Oskara mieć Hej, opanuj się Wiesz, że relanium już przestałem jeść Hej, opanuj się