Jak Gdyby Nic - Kuban, Quebonafide & FAVST

Od początku muszę tego słuchać? Ta, musisz Dobra, niech tak będzie Muszę tego słuchać Ja tego muszę słuchać Gdybam, gdyby to nie było na niby Gdybam, gdyby to nie było na niby Gdyby, gdyby to nie było na niby Gdyby świat cały Obrósł w niebieskie migdały Gdyby Magik był doskonały Gdyby podziały gdzieś się podziały Gdyby ryby głos też miały Kaktusy na dłoniach by wyrastały Gdyby po Ziemi stąpały ideały Biały byłby czarny A czarny biały Indywidualnie na życzenie upały Wciąż smakowały te same specjały Minerały każdej skały Szlachetne jak kryształy A wszystkie kabały To tylko kawały Gdyby czyn był godny chwały Gdyby Fokus nie był tak zarozumiały Gdyby wrony nie krakały Gdyby kozy nie skakały Gdyby tak psy nie gryzły Koty nie drapały A komary nie wkurwiały Gdyby dyskojeby tak się nie rzucały Gdyby równiejsze z równymi równać chciały Gdyby nowe hip hopowe kluby powstawały Gdyby foki w klubach tych dupami wywijały A ekipy rymowały A się nie napierdalały Gdyby składy tak jak mówią reprezentowały Gdyby z pióra słowa dosłowne spływały Gdyby w Gie O Pe zwykłe deszcze padały Gdyby szyby i kominy mnie nie otaczały A kraina Niby-Niby Gdyby kromki spadały odwrotnie Gdyby przerzutnie pociągały mnie okropnie Gdyby rymy się składały wielokrotnie Gdyby hip hopowe głowy dostawały stopnie A stopnie wystawiane by nie były pochopnie Gdyby u mnie na oknie stały Kwiaty paproci i niebieskie migdały Gdyby ich cechy się uzupełniały Gdyby cudowne sny się sprawdzały Gdyby Rahim zbierał pochwały Gdyby problemy zmieniały się w banały Gdyby z wszystkich treści morały wypływały Gdyby partnerki partnerów swych kochały Gdyby oczy nie płakały A usta się wciąż śmiały Gdyby powracały piękne chwile I trwały Gdyby lepsze czasy nastały Gdyby kawki nie padały Gdyby pały nie ścigały Gdyby składy hip hop grały Przy tym nie dawały chały Gdyby gazy nie wybuchały A pożary nie wyniszczały Gdyby wody nie zalewały Kataklizmy nie istniały Gdyby bratnie dusze się wspierały I sobie ufały Gdyby rymy tylko na wolno powstawały Gdyby farby nie zaciekały I na murze nie matowiały Gdyby wielkie nominały Każdą kieszeń oblężały Na plakatach by widniały PFK inicjały No a konfesjonały By innowierców pochłaniały Gdyby wszelkie bariery pozanikały Gdyby żadne serduszka nie pękały Gdyby kary winnych spotykały Gdyby każdy był wyrozumiały Gdybym, no co gdybyś? Gdybym co? Gdybym, no co gdybyś? Gdybym co? Gdybym, no co gdybyś? Gdybym co? Gdybym, no co gdybyś? Gdybym co?

Jeszcze Nigdy tak jak dziś Nie czułem się źle Gdy obudziły mnie ptaki To całkiem jakbym miał ostatnie życie w złej grze A dobre miny mi, dobre miny już nie wychodzą jak dawniej Jak dawniej Jak dawniej Gdy obiecaliśmy sobie Iść nieważne jak Przez te plaże pełne gorącego szkła I nic że krwawi, że parzy, a każda jedna obca twarz Już nic nie znaczy i nie będzie znaczyć nic jak tego dnia Jak dawniej Jak dawniej Jeszcze Nigdy tak jak dziś Jedna mała kropla krwi tak w mig nie stała się oceanem A dziś Dziś tak trywialnie brzmi No bo dziś to już mi się tak nie chce żyć, jak dawniej Iść nieważne jak Przez te plaże pełne gorącego szkła I nic że krwawi, że parzy, a każda jedna obca twarz Już nic nie znaczy i nie będzie znaczyć nic jak tego dnia Gdy obiecaliśmy sobie Że nie będziemy słuchać tych co mówią, że we dwoje Że we dwoje, we dwoje Nie wygramy żadnej z wojen Że na dwoje, na dwoje Baba zawsze wróży ogień Że na dwoje, na dwoje Baba zawsze wróży ogień Jak dawniej Jak dawniej