Þitt Auga - Hjálmar

Dagsens Auga slåknar ut Kveldsol ned I Vester glaer Skuggen stig fraa Dal til Nut Myrkret sigrar alle staer Herre, Hjartans Sol og Skatt Herre, ver mitt Ljos I Natt! Lys du yver meg din Fred Herre, hjartans Sol og Stjerna! Livsol, som gjeng aldri ned Meg mot Myrkers Hugskot verna! Stjerna, yver huset statt Herre, vis meg Ljos i Natt! Naar mi Livssol sig I Hav Og eg under Mold skal sova Lys meg daa igjenom Grav! So eg skal I Ljos deg lova Du, som Myrkers Magter batt Herre, lys I Daudens Natt!

Þú kveiktir von um veröld betri Mín von hún óx með þér. Og myrkrið svarta vék úr huga mér um stund, Loks fann ég frið með sjálfum mér. Það er svo undarlegt að elska Að finna aftur til. Að merkja nýjar kenndir kvikna, Að kunna á því skil Hvernig lífið vex og dafnar í myrkrinu. Að hugsa um þig hvern dag, hverja nótt Er skylda sem ber umbunina í sjálfri sér. Þitt fyrsta bros, þín fyrstu skref, þitt fyrsta orð. Þín fyrstu tár, þín fyrsta sorg, þín fyrsta hrösun. Þín fyrsta ást, þinn fyrsti koss, þitt fyrsta ljóð. Mér finnst þú munir fæða allan heiminn alveg upp á nýtt. Það er svo undarlegt að elska Að finna aftur til. Að merkja nýjar kenndir kvikna, Að kunna á því skil Hvernig lífið vex og dafnar í myrkrinu. Að hugsa um þig hvern dag, hverja nótt Er skylda sem ber umbunina í sjálfri sér. Þitt fyrsta bros, þín fyrstu skref, þitt fyrsta orð. Þín fyrstu tár, þín fyrsta sorg, þín fyrsta hrösun. Þín fyrsta ást, þinn fyrsti koss, þitt fyrsta ljóð. Mér finnst þú munir fæða allan heiminn alveg upp á nýtt. ... Þitt fyrsta bros, þín fyrstu skref, þitt fyrsta orð. Þín fyrstu tár, þín fyrsta sorg, þín fyrsta hrösun. Þín fyrsta ást, þinn fyrsti koss, þitt fyrsta ljóð. Mér finnst þú munir fæða allan heiminn alveg upp á nýtt.

Ef það er eitthvað að angra þig Ef eitthvað amar að (sama hvað) Stattu á fætur hnýttu á þig skóna Og drífðu þig af stað (fram gakk) Því þó að leiðin sé þyrnum stráð Við látum það ekki á okkur fá Við skulum ganga alla leið (alla leið) Ég skal segja þér leyndarmál Það er alltaf eitthvað að (þá það) Svo girtu skyrtu í brók Og gakktu svo af stað (fram gakk) Því þó að leiðin sé þyrnum stráð Við látum það ekki á okkur fá Við skulum ganga alla leið Ég er að segja ykkur það Það er alltaf eitthvað að (alltaf) Nestaðu þig upp Og arkaðu svo af stað (af stað) Því þó að leiðin sé þyrnum stráð Við látum það ekki á okkur fá Við skulum ganga alla leið

Þó ég gangi um dimman dal Sem vestrin hafa skapað ég geng ekki einn. Að hver einn og einasti einstaklingur Fæðist hér sem ljósvíkingur ég geng ekki einn ég trúi því að allir hafi kraft Og geti áhrif haft ég geng ekki einn Hörmungar og vantrú Drottinn hvar ert þú ég geng ekki einn Vildi samt óska að ég væri meira vakandi Viðurkenni vel að stundum er ég sofandi ég geng stundum aleinn Svo geng ég um þennan dimma dal En aðrir ganga um svartari sal ég geng ekki einn ég bið náungann að vaka yfir mér Allir eru ljósvíkingar í hjartanu á sér ég geng ekki einn Hörmungar og vantrú Drottinn hvar ert þú ég geng ekki einn Vildi samt óska að ég Væri meira vakandi Viðurkenni vel að stundum er ég sofandi ég geng stundum aleinn ég geng ekki einn, ekki einn, ekki einn ég geng ekki einn, ekki einn, ekki einn ég geng ekki einn, ekki einn, ekki einn