Geber - Tuğkan

Döndüm hayata ve ağır ağır öldüm Ben yıldızları 4 yılın sonunda gördüm Karanlıkta tutsakken alev alıp söndüm Yerden yere vurdu beni boş geçen ömrüm Boş çene çalmam ben hoşçakal aşkım Getirince bir davetiye oldum bir şaşkın Gelen basit konulara bulamadım başlık Böylece kendimi rezil edip kendimi aştım Düştüm yorgun evet kendimle yarışamam İnanması zor ama baş ve gövde barışacak Kan götürmez belki ama ortalık karışacak O zaman benim bedenim kafamla sarılacak Miyop sonsuzluğa gitti ve tanrıya küstü Hayatım hep engebeli hiç olmadı düzlük Bu yüzden değişmeden moddum oldu üzgün Yine de anlatırlar masalları oldukça süslü Bana öyle bakma Hasretim var ömre bedel Ben de istemezdim Başka çarem yok ölmekten Yaptım istemeden Sonra dedim öl ve geber Vazgeçtim ben nefretimden Gitme lütfen dön cennetten Kendime yalanım bu esti geçti Ve yanılıp sandım eskileşti Zaman da bundan bezdi belki Nasıl olsa oluyor bak etki tepki Benim sevgim taarruza düştükçe belirir Ve yaşıyorum bir fanusta üst üste gerilim Ben bu gördüğüm kabusun üstünden gelirim Ve sevgi sizde namus ki üç gün tek sevilir Söyle nasıl ben ortadayken görmezsin beni be Adına Aşk dediğiniz bu şey dönmek mi deliye Bana göre hergün dirilip ölmekti yeniden Geceleri kolumu bağlar çözmezdi periler İçlerinden biri yanaştı ve koydu biradan Beni çözdüklerinde dedim ki doldur bir daha Ertesi gece bir muhabbetle döndü sigara Hazırım artık oldum ben olgun bir adam Bana öyle bakma Hasretim var ömre bedel Ben de istemezdim Başka çarem yok ölmekten Yaptım istemeden Sonra dedim öl ve geber Vazgeçtim ben nefretimden Gitme lütfen dön cennetten