Hlusta á Zeppelin, og ég ferðast aftur tímann Þú spyr mig, hvar er gimsteinninn í augun þín ljúfan Svitinn perlar á brjóstum þú bítur í hnúann Þú flýgur á brott með syndum mínum, svartur Afgan Ég elska þig svo heitt, að mér sundlar og verkjar Í faðmi þínum, þú lætur mig finna til sektar Útí horni liggur kisi og malar, inná baðherbergi stendur vofan þín og talar Úti hamast regnið við að komast inn til þín Ég skríð undir sængina, heyri hvernig stormurinn hvín Drottningin með stríðsfákana sína, bíður okkur inn til sín Hún sýnir okkur inní sólina segir að sólin sé sín Lyftan var biluð og húsvörðurinn kallaði mig svín Sagðist hata alla poppara, ég hélt að hann væri að gera grín Ég sagði að ég væri að heimsækja stúlku 'ún væri unnusta mín Hann sagði mér nákvæmlega sama þó hún sé ekki stúlkan þín Þegar ég bankaði á dyrnar, opnaði vofan þín Hún sagði þú varst bara draumur ég hefði aðeins séð þig í sýn Óóó ég elska þig, ég vil ekki vakna Svartur Afgan, drauma minna ég sakna

Sumar yfir nóttina sína lagði rós Vökubláir skuggar milli fjalla Og úti var þetta undarlega ljós Og mér heyrðist eins og einhver væri að kalla Í mér var geygur er gekk ég út á hlað Ég sá fákana framhjá mér þjóta 12 hvítir hestar fóru Hvítár forna vað Sá þá fornesku augum á mig gjóta Sturlungar riðu þeysireið á þingið Fremstur var hestur með hringvafið fax Ég sá þetta skýrt hestana og lyngið Allir báru reiðmenn við mjöðmina sax. Það blikað' á hjálma feigðin í lofti lá, Leiðin á ská móti straumi Inn í löngu gengin tíma galdurinn ég sá, 12 hvíta hesta, hlýða taumi Fölhvítir gumar fóru geyst þessa nótt Frá stóðinu reis moldar mökkur Hælar börðu síður bæði títt og ótt Ekki dagsljós og heldur ekki rökkur Sturlungar á þeysireið á þingið Fremstur var hestur með hringvafið fax Ég sá þetta skýrt ána og lyngið Og allir báru reiðmenn við mjöðmina sax. Það dundi í dalnum er hestar hlupu skeið Hófar muldu grjót inn að kviku Ég trúi engin maður hafi áður slíkan reið Augum litið er þeir frá mér viku Ég sá lensur við himininn bera svo hátt Og skildina bundna við bökin Ég sá þetta skýrt þessa Jónsmessu nátt Sagan hvíslaði þeirra var sökin Sturlungar á leið á Lögberg sækja þing Ég gat ekki hreyft mig úr stað 12 hvítir hestar fóru yfir kjarr og lyng Yfir Hvítá riðu hið forna vað.

Uppi i risinu sérðu litið ljós, Heit hjörtu, fölnuð rós. Matarleifar, bogin skeið, Undan oddinum samviskan sveið. Þau truðu a draumamyrkrið svalt, Draumarnir tilbaðu þau. Fingurnir gældu við stalið kalt, Lifsvökvann dælan saug. Draumarnir langir runnu i eitt, Dofin þau fylgdu með, Sprautan varð lifið, með henni gatu breytt þvi sem atti eftir að ske. Uppi i risinu lagu og ófu sinn vef, óttann þræddu upp a þrað. Ekkert gat skeð þvi það var ekkert ef, Ef vel var að gað. Hittust a laun, léku i friði og ró, I skugganum sat Talia. Hvitir hestar drógu vagninn með Rómeó, Við hlið hans sat Julia. Truðu a draumamyrkrið svalt, Draumarnir tilbaðu þau. Rómeó - Julia. Þegar kaldir vindar haustsins blasa, Naprir um göturnar, Sérðu Juliu standa, bjóða sig hasa I von um lif i æðarnar. Þvi Rómeó villtist inn a annað svið, Hans hlutverk gekk ekki þar. Of stór skammtur stytti þa bið Inni a klósetti a óþekktum bar. Hittust a laun, léku i friði ...