Eski Bir Şiir Gibi - Noyan Majestik

Batıda kaldı umutlarım, yarında kaldı yarınlarım Gemide yelken saldım, gençliğime dellencesine haykırdım Yollar uzak, yıldızlar yakın, şarkılarda kalmış notalarım Bugün kalbime yeni bir sayfa açtım, hayata tek başına demir attım Sınıfta kaldı gençliğim, hayat benim öğretmenim Kaderime haykırdım, sevgi yerine nefret kaldı Güneş, batmışım, yılan huylu serseri O yolları ben çoktan geçtim Düşünsene, bir fidan daha yeni açarken, karşılaştı acı dolu yaşamla O da isyan etti doğduğuna, küçük de olsa, çaktı bu ortamı Denizde kaybolmuş sevgisi, yaşamadı, biraz olsa bu hayatı (Bu hayatı) Denizlere gömün beni, Ay ışığı görmeyeyim Dallarımdan kırın beni, bir fidan gibi Bir daha hiç sevmeyeyim, baharları görmeyeyim Filizleri vermeyeyim, bir fidan gibi Denizlere gömün beni, Ay ışığı görmeyeyim Dallarımdan kırın beni, bir fidan gibi Bir daha hiç sevmeyeyim, baharları görmeyeyim Filizleri vermeyeyim, bir fidan gibi Önceden bir sevdiği vardı, mahalle arası buluşurdu Verilmiş şiirler, sözler vardı, hepsi şimdi geçmişte kaldı Ana, baba sevgisinden uzak kaldı, tek başına bu ağır yükü kaldırdı Yaşamayı, direnmeyi öğrendi, yavaş yavaş büyüdü Kocaman bir fidan oldu, yaprakları açtı ama erken soldu Gençliğinde yaşamadı, onu anlayan olmadı Herkesin derdi kendine, belki uzaklaşmak istedi buralardan İçki olmuş tek teselli, "Biraz olsa unuturum" düşüncesinde Ay ve Güneş aynı anda çıksa kıyamet mi geldi? Kafaya takmadı, bu hayatın öğretmeni oldu Bir fidan gibi büyüdüm anne, su yerine, acı, çile döktüler üstüme Kalbim ağlıyor, gözlerim yavaş yavaş kapanıyor Dayanacak gücüm kalmadı, gideceğim buralardan Sevdiğim vardı, söyleyin ona, "Hayat bize gülmedi" Ben gidersem bir gün buralardan, adımı mezar taşına yazın Bu yaşadıklarım kader miydi, çile miydi? Bilemedim anne! Denizlere gömün beni, Ay ışığı görmeyeyim Dallarımdan kırın beni, bir fidan gibi Bir daha hiç sevmeyeyim, baharları görmeyeyim Filizleri vermeyeyim, bir fidan gibi Denizlere gömün beni, Ay ışığı görmeyeyim Dallarımdan kırın beni, bir fidan gibi Bir daha hiç sevmeyeyim, baharları görmeyeyim Filizleri vermeyeyim, bir fidan gibi

Aşk eski bir yalan Ademle Havvadan kalan Aşk eski bir yalan Hayatıma dolan Bir ses bir bakış bazen O kalbime akan Bir çiçek hatırlanan Yılların ardından Aşk eski bir yalan Ademle Havvadan kalan Aşk eski bir yalan Hayatıma dolan Bir ses bir bakış bazen O kalbime akan Bir çiçek hatırlanan Yılların ardından Ve kadın yaratıldı Bütün erkekler ona kandı Hep gururunun ardından baktı Yine de gönüllerde yaşadı Göçmen kuşlarını kıskandı Diyar diyar dolaştı Yine de unutulmadı, unutulmadı Aşk eski bir yalan Ademle Havvadan kalan Aşk eski bir yalan Hayatıma dolan Bir ses bir bakış bazen O kalbime akan Bir çiçek hatırlanan Yılların ardından Aşk eski bir yalan Ademle Havvadan kalan Aşk eski bir yalan Hayatıma dolan Bir ses bir bakış bazen O kalbime akan Bir çiçek hatırlanan Yılların ardından Aşk eski bir yalan Ademle Havvadan kalan Aşk eski bir yalan Hayatıma dolan Bir ses bir bakış bazen O kalbime akan Bir çiçek hatırlanan Yılların ardından Aşk eski bir yalan Ademle Havvadan kalan Aşk eski bir yalan Hayatıma dolan Bir ses bir bakış bazen O kalbime akan Bir çiçek hatırlanan Yılların ardından

Bir sayfa kopuyor zamandan Ayrılırken sen yanımdan Bu aşkın daha en başından Korkuyordum ben sonundan Bir günah gibi gizledim seni Kimse görmedi seninle beni Ağlarken içim güldü gözlerim Bir günah gibi gizledim Ne bugün ne de yarından Beklediğim ne kaldı Beni o gün senden kıskanan Resimler sarardı Bir günah gibi gizledim seni Kimse görmedi seninle beni Ağlarken içim güldü gözlerim Bir günah gibi gizledim Ağlarken içim güldü gözlerim Bir günah gibi gizledim Ağlarken içim güldü gözlerim Bir günah gibi gizledim Ağlarken içim güldü gözlerim Bir günah gibi gizledim