Έφτασε η ώρα να χωρίσουμε την αγάπη που 'χαμε να σβήσουμε εγώ κι εσύ Έφτασε η ώρα να γκρεμίσουμε όλα αυτά που χρόνια τώρα χτίζαμε εγώ κι εσύ. Έφτασε η ώρα να ξεχάσουμε μαζί που λέγαμε πως θα γεράσουμε μα πες μου ότι είναι ψέματα όλα πες μου ότι είναι ψέματα Εμείς, δεν μπορεί να χωρίσουμε εμείς μια ζωή θ' αγαπιόμαστε εμείς δεν μπορεί να τελειώσουμε έτσι κάπως, κάπου, κάποιο λάθος κάνουμε εμείς. Έφτασε η ώρα να χωρίσουμε, πίσω μας ότι είχαμε να αφήσουμε εγώ κι εσύ. Έφτασε η ώρα που φοβόμαστε, σαν 2 ξένοι πια θα συναντιόμαστε εγώ κι εσύ Έφτασε η ώρα μας να κλάψουμε, τέλος στο βιβλίο μας να γράψουμε. Μα πες μου ότι είναι ψέματα όλα, πες μου ότι είναι ψέματα.

Εντελώς τυχαία συναντηθήκαμε Μέσα στη νύχτα ξαφνικά Εντελώς τυχαία καρδιοχτυπήσαμε Μετά από χρόνια ξανά Και σε κοιτάζω, και με κοιτάζεις Και σ' αγκαλιάζω και μ' αγκαλιάζεις Η ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη Λέξη από τα χείλη μας δεν βγαίνει Η σιωπή τα λέει απόψε όλα Τι να πεις και τι να πω Η ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη Λέξη από τα χείλη μας δεν βγαίνει Η σιωπή τα λέει απόψε όλα Τι να πεις και τι να πω Αμηχανία, αμηχανία Να μ' αγαπάς, να σ' αγαπώ Εντελώς τυχαία ξανανταμώσαμε Στου φθινοπώρου τη βροχή Εντελώς τυχαία ξαναματώσαμε Κάποια παλιά μας πληγή Και σε κοιτάζω, και με κοιτάζεις Και σ' αγκαλιάζω και μ' αγκαλιάζεις Η ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη Λέξη από τα χείλη μας δεν βγαίνει Η σιωπή τα λέει απόψε όλα Τι να πεις και τι να πω Η ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη Λέξη από τα χείλη μας δεν βγαίνει Η σιωπή τα λέει απόψε όλα Τι να πεις και τι να πω Αμηχανία, αμηχανία Να μ' αγαπάς, να σ' αγαπώ Η ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη Λέξη από τα χείλη μας δεν βγαίνει Η σιωπή τα λέει απόψε όλα Τι να πεις και τι να πω Αμηχανία, αμηχανία Να μ' αγαπάς, να σ' αγαπώ

Τη νύχτα εγώ κι εσύ, ανηφόρα μου, κι από κάτω η Αθήνα με τα μάτια κλειστά, πάντοτε θα σε θυμάμαι, ανηφόρα μου, εσύ μονάχα ξέρεις όλα μου τα μυστικά, από παιδί. Κι όταν κάτι μου τύχει, όταν κάτι συμβεί, στην Κυψέλη, πάντα πίσω, κάτι με πηγαίνει, στην Κυψέλη, η ανηφόρα μου με περιμένει, στην Κυψέλη, πάντα πίσω, κάτι με πηγαίνει στην Κυψέλη, η ανηφόρα μου με περιμένει. Τώρα ζούμε χωριστά, ανηφόρα μου, απ' την Αθήνα σε κοιτάζω με τα μάτια κλειστά, ίσως να 'μαι ευτυχισμένη, ανηφόρα μου, εσένα όμως πάντα σ' έχω μέσα στην καρδιά, από παιδί. Κι όταν κάτι μου τύχει, όταν κάτι συμβεί, στην Κυψέλη, πάντα πίσω, κάτι με πηγαίνει, στην Κυψέλη, η ανηφόρα μου με περιμένει, στην Κυψέλη, πάντα πίσω, κάτι με πηγαίνει στην Κυψέλη, η ανηφόρα μου με περιμένει. Στην Κυψέλη, πάντα πίσω, κάτι με πηγαίνει, στην Κυψέλη, η ανηφόρα μου με περιμένει, στην Κυψέλη, πάντα πίσω, κάτι με πηγαίνει στην Κυψέλη, η ανηφόρα μου με περιμένει.