Ekdromi (2022) - Michalis Hatzigiannis

Μου έχεις τάξει μια εκδρομή μα είναι για μας η κάθε μέρα βροχή μ' έχει κουράσει αυτή η διαδρομή ένα τοπίο όλο όχι και μη Κι είναι η πόρτα κλειστή όμως για μένα ήσουν πάντα μια πληγή ανοιχτή μα πού ξέρεις μπορεί να ταξιδέψουμε μια μέρα ή μια νύχτα μαζί Θα 'θελα ξανά να με θες θα 'θελα αέρας να γίνεις να περνάω τις νύχτες που καίς το πουκάμισό μου ν' ανοίγεις Δεν είναι η αγάπη σαν εκδρομή είναι μια μάχη που 'χει και νικητή μα τι απ' τα δύο πονάει πιο πολύ η μοναξιά πονάει ή η επαφή Μα πού ξέρεις μπορεί να ταξιδέψουμε μια μέρα ή μια νύχτα μαζί κι είναι η πόρτα κλειστή όμως για μένα ήσουν πάντα μια πληγή ανοιχτή Θα 'θελα ξανά να με θες θα 'θελα αέρας να γίνεις να περνάω τις νύχτες που καίς το πουκάμισό μου ν' ανοίγεις Να 'μαι φάντασμα στη σιωπή να 'σαι όλα αυτά που φοβάμαι κι ύστερα με ένα φιλί μες τα χέρια σου να κοιμάμαι

Δε θα μιλήσω, Για όσα φοβάμαι δε θα πω Θα τα ξορκίσω Πίσω μου θα τα αφήσω Σαν ένα δάκρυ Που πια δε θέλω να κυλά Ήρθες κοντά μου Και μου το πήρες μακριά Κάνε, κάνε τις ώρες να μετράνε Μην τις μετράς, γιατί πονάνε Πόλεμος είναι και νικάνε Σκέψου το απίθανο και πάμε Κάνε τις ώρες να μετράνε Μην τις μετράς, γιατί σκορπάνε Βάλε συναίσθημα στα μάτια σου Όπου κι αν κοιτάνε Όσο σκοτάδι κι αν θα 'χει Του κόσμου ο δρόμος Έχω το φως μιας ευχής Κανένας μόνος Δεν έχει νύχτα Όταν σε νιώθω να 'σαι εδώ Δεν έχει λύπη Τίποτα δε μου λείπει Το παρελθόν μου Μοιάζει με κρύα, ξένη γη Γιατί δε σ' είχα Κοίτα πόση έχασα ζωή Κάνε, κάνε τις ώρες να μετράνε Μην τις μετράς, γιατί πονάνε Πόλεμος είναι και νικάνε Σκέψου το απίθανο και πάμε Κάνε τις ώρες να μετράνε Μην τις μετράς, γιατί σκορπάνε Βάλε συναίσθημα στα μάτια σου Όπου κι αν κοιτάνε Όσο σκοτάδι κι αν θα 'χει Του κόσμου ο δρόμος Έχω το φως μιας ευχής Κανένας μόνος Κάνε, κάνε τις ώρες να μετράνε Μην τις μετράς, γιατί πονάνε Πόλεμος είναι και νικάνε Σκέψου το απίθανο και πάμε Κάνε τις ώρες να μετράνε Μην τις μετράς, γιατί σκορπάνε Βάλε συναίσθημα στα μάτια σου Όπου κι αν κοιτάνε Όσο σκοτάδι κι αν θα 'χει Του κόσμου ο δρόμος Έχω το φως μιας ευχής Κανένας μόνος

Είναι χειμώνας κι όπως πρέπει θα ντυθώ το βράδυ που έρχεται Είναι χειμώνας κι όπως πρέπει θα ντυθώ το βράδυ που έρχεται Και κάποιο λάθος που στο σώμα μου χρωστώ Ο νους δεν το δέχεται Κι αν φύγω από 'δω, με σένα δύσκολα τελειώνω Μέσα μου σε κρατώ Λες κι είσαι κάτι σωστό Μα εσύ συνέχεια με κερδίζεις Για μια ζωή νικάς Σκληρά μακριά μου φεύγεις Μα πιο σκληρά γυρνάς Και εσύ συνέχεια με κερδίζεις Για μια ζωή νικάς (για μια ζωή νικάς) Σκληρά μακριά μου φεύγεις Μα πιο σκληρά γυρνάς (μα πιο σκληρά γυρνάς) Είναι χειμώνας, τα παράθυρα ανοιχτά, μα ήδη αρρώστησα Ξέρεις καλά πως στα παράλογα μπροστά, το κόστος δε ρώτησα Κι αν φύγω από δω θα αλλάξω πρόσωπο σαν κλέφτης Μέσα μου σε κρατώ λες κι είσαι κάτι σωστό Και εσύ συνέχεια με κερδίζεις Για μια ζωή νικάς Σκληρά μακριά μου φεύγεις Μα πιο σκληρά γυρνάς Και εσύ συνέχεια με κερδίζεις Για μια ζωή νικάς (για μια ζωή νικάς) Σκληρά μακριά μου φεύγεις Μα πιο σκληρά γυρνάς (μα πιο σκληρά γυρνάς) Είναι χειμώνας κι όπως πρέπει θα ντυθώ το βράδυ που έρχεται