Εχω μια ζωη που δεν μου ανηκει, εχω μια τιμη και μια καταδικη εχω μια ψυχη που δεν ειναι αθωα εχει ενοχη που την βγαζει σωα Ξερω το καλο και το κακο μου ολα παιζουν μεσα στο μυαλο μου εχω δικαστη τον εαυτο μου που με ξερει σιγουρα δεν ακουω τις φωνες του κοσμου αλλος ειναι ο κοσμος ο δικος μου ο καιρος μοναχα ειναι εχθρος μου που περναει γρηγορα Εχω μια ζωη που δεν εχω ζησει ειναι φυλακη ποιος θα την γρεμισει; εχω μια καρδια που για σενα κλαιει δεν αλλαζει πια και γ' αυτο σου φταει Ξερω το καλο και το κακο μου ολα παιζουν μεσα στο μυαλο μου εχω δικαστη τον εαυτο μου που με ξερει σιγουρα δεν ακουω τις φωνες του κοσμου αλλος ειναι ο κοσμος ο δικος μου ο καιρος μοναχα ειναι εχθρος μου που περναει γρηγορα Ξερω το καλο και το κακο μου ολα παιζουν μεσα στο μυαλο μου εχω δικαστη τον εαυτο μου που με ξερει σιγουρα δεν ακουω τις φωνες του κοσμου αλλος ειναι ο κοσμος ο δικος μου ο καιρος μοναχα ειναι εχθρος μου που περναει γρηγορα Ποτε δεν ημουνα καλα μην μου ζητας να γινω για να πεταω χαμηλα και τα φτερα να κλεινω Ξερω το καλο και το κακο μου ολα παιζουν μεσα στο μυαλο μου εχω δικαστη τον εαυτο μου που με ξερει σιγουρα δεν ακουω τις φωνες του κοσμου αλλος ειναι ο κοσμος ο δικος μου ο καιρος μοναχα ειναι εχθρος μου που περναει γρηγορα Εχω μια ζωη που δεν εχω ζησει ειναι φυλακη ποιος θα την γρεμισει;

Δεν υπάρχουνε εικόνες πια εδώ Ούτε χρώματα ο ήλιος μου δεν έχει Ένα πέπλο έχει πέσει σκοτεινό Τόσο γκρίζο η καρδιά μου δεν το αντέχει Δύο μήνες πάνε που έχει να φανεί Και εγώ νιώθω σαν να πέρασαν δύο χρόνια Σαν αιχμάλωτος τ" όνειρό μου ζω Παγωμένα στο κορμί μου τα σεντόνια Πες της αν το θέλει πίσω να γυρίσει Μίλησε της κι ίσως να υπάρχει λύση Πες της δύο λόγια με πολύ αγάπη Δεν μπορεί το ξέρω νιώθει ακόμα κάτι Πες της αν το θέλει πώς την περιμένω Ούτε απ' το σπίτι έξω πια δεν βγαίνω Ξέρω κατά βάθος έχω κάνει λάθη Όλα τα σκεπάζει μια μεγάλη αγάπη Μια μεγάλη αγάπη Μια μεγάλη αγάπη Στην ομίχλη της τα μάτια μου κλειστά Ψάχνω φως να διαπεράσω το κενό μου Στη ψυχή μου ένα ρίγος σιωπηλά Μου ζητάει ν' απαρνηθώ κάτι δικό μου Πες της αν το θέλει πίσω να γυρίσει Μίλησε της κι ίσως να υπάρχει λύση Πες της δύο λόγια με πολύ αγάπη Δεν μπορεί το ξέρω νιώθει ακόμα κάτι Πες της αν το θέλει πώς την περιμένω Ούτε απ' το σπίτι έξω πια δεν βγαίνω Ξέρω κατά βάθος έχω κάνει λάθη Όλα τα σκεπάζει μια μεγάλη αγάπη Μια μεγάλη αγάπη Μια μεγάλη αγάπη Μια μεγάλη αγάπη

Αν πεθάνει μια αγάπη Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος 1η ερμηνεία: Χαρούλα Αλεξίου Τώρα τι κλαις τι άλλο θες το μάθαμε κι οι δυο μας ψάξε και βρες σκύψε και δες πια δύναμη μας χώρισε εσύ λοιπόν δε φταις η ίδια που μας γνώρισε τώρα τι κλαις Αν πεθάνει μια αγάπη δεν πεθαίνει κι η ζωή ό, τι πέρασε περνάει μα μπορεί ν' αναστηθεί το γιατί μη με ρωτήσεις το 'χω νιώσει όταν πονώ σαν θα γίνεσαι ένας ξένος πιο βαθιά να σ' αγαπώ έλα μην κλαις Ό, τι κι αν λες λέξεις νεκρές στου χωρισμού την ώρα χίλιες οχιές οι ενοχές οι δυο μας βοηθήσαμε και φταίω όσο φταις να σβήσει ό, τι ζήσαμε ό, τι κι αν λες

Δεν έχω περιθώρια στενέψανε τα όρια χωρίς καρδιά δε θέλω να γυρίζω σιγά σιγά πεθαίνουμε στα ίδια πάντα μένουμε μα μια ζωή καλύτερη αξίζω Συγγνώμες κι άλλα θύματα θα πάρουνε τα κύματα βουλιάζεις στην ελπίδα που κρατάω σιγά σιγά διαλύθηκα τον έρωτα φοβήθηκα για μια ζωή καλύτερη θα πάω Σου δίνω πίσω σου δίνω πίσω την αγάπη που μου δάνεισες δώσε μου πίσω δώσε μου πίσω τη ζωή μου και ξοφλάμε να σου θυμίσω είχε παλιόκαιρο τη μέρα που σε γνώρισα πώς θες εσύ για καλοκαίρια να μιλάμε Τα χρόνια που μετρήσαμε ποτέ μας δεν τα ζήσαμε με τι ψυχή ψυχή θα παραδώσω λοιπόν τι περιμένουμε γεννιόμαστε πεθαίνουμε ζητάς κι εγώ τι άλλο να σου δώσω Σου δίνω πίσω σου δίνω πίσω την αγάπη που μου δάνεισες δώσε μου πίσω δώσε μου πίσω τη ζωή μου και ξοφλάμε να σου θυμίσω είχε παλιόκαιρο τη μέρα που σε γνώρισα πώς θες εσύ για καλοκαίρια να μιλάμε

Σαν καπνός τσιγάρου σκόρπισες όνειρα ζωής κι αν πεθαίνω ή αν ζω δε ρώτησες Κι όλα κάνεις πως τα ξέχασες, θες να ξαναρθείς μα έπαιξες με την καρδιά μου κι έχασες Τι να πρωτοθυμηθώ, σε ποιο ψέμα να πιαστώ κάθε δάκρυ σου καυτό, ψεύτικο όπως τα σ' αγαπώ Τι να πρωτοθυμηθώ, σε ποιο ψέμα να πιαστώ της ψυχής σου το κενό το 'νιωσα και δεν το ξεχνώ Τίποτα δεν αναγνώρισες, μ' άναψες φωτιά μια ζωή σε μια βραδιά τη σκόρπισες Κι όλα κάνεις πως τα ξέχασες, θες να ξαναρθείς μα έπαιξες με την καρδιά μου κι έχασες

Έπεσε η νύχτα, φάνηκε το φεγγάρι Γι' άλλους ελπίδα και γι' άλλους συμφορά Άμα μ' αφήσεις, το δάκρυ μου ποτάμι Αν μ' αγαπήσεις, θάλασσα η χαρά Αχ οι σιωπές φυτρώνουν άγρια χόρτα σε παίρνουν όμηρο Άσε ανοιχτή του ονείρου σου την πόρτα να μπω σαν όνειρο Αχ οι σιωπές τα βάσανα του κόσμου θηρία ανήμερα Ένα κλειδί να σ' εξηγήσει δώσ' μου κι ας φύγω σήμερα Έπεσε η νύχτα κι ο ύπνος δε με πιάνει Μεσ' στο σκοτάδι βλέπω καθαρά Μου 'χεις χαρίσει αγκάθινο στεφάνι κι ένα ζευγάρι ολόλευκα φτερά

Γειά σου γεροπλάτανε, Να σ' ανέβω κράτα με Τους ανθρώπους να πλανεύω Στο θεό να γειτονεύω Την ψυχή μου πελεκήσαν Ξυλοκόποι και μ'αφήσαν Δίχως δροσερό νερό Ποταμάκι κύλα, κύλα Πότιζε τα φύλλα, κύλα Στην καρδιά μου μπες Το φιλί μου πιες Να βαφτούν τα χείλια, χείλια Κόκκινα σταφύλια χείλια Να δαγκώσω βρε, της αγάπης βρε, Τα γλυκά τα μήλα, κύλα Ποταμάκι κύλα, κύλα Γειά σου γεροπλάτανε, Να σ' ανέβω κράτα με Σαν πουλί να κελαηδήσω Τους αγγέλους να μεθύσω Τα παιδιά πετροβολήσαν Τα φτερά μου και μ' αφήσαν Δίχως γαλανό ουρανό.