Den Ine Lisi O Horismos - Giannis Ploutarhos

Δεν είναι που φεύγεις κι όλα τελειώνουν δεν είναι που τώρα τα μάτια βουρκώνουν δεν είναι που μένει σε μένα ο πόνος και χάνονται οι μέρες οι ώρες ο χρόνος Μα είναι που πρέπει εγώ να ξεχάσω εγώ να πονέσω μονάχη να κλάψω Μα είναι που πρέπει εγώ να ξεχάσω εγώ να πονέσω μονάχη να κλάψω Δεν είναι που φεύγεις και τώρα σε χάνω δεν είναι που πρέπει να δω τι θα κάνω δεν είναι η πίκρα που έχω στο στόμα δεν είναι που θέλω τα χείλη σου ακόμα Μα είναι που πρέπει εγώ να ξεχάσω εγώ να πονέσω μονάχη να κλάψω Μα είναι που πρέπει εγώ να ξεχάσω εγώ να πονέσω μονάχη να κλάψω Δεν είναι η πίκρα που έχω στο στόμα δεν είναι που θέλω τα χείλη σου ακόμα Μα είναι που πρέπει εγώ να ξεχάσω εγώ να πονέσω μονάχη να κλάψω Μα είναι που πρέπει εγώ να ξεχάσω εγώ να πονέσω μονάχη να κλάψω Δεν είναι που φεύγεις

Δεν είναι που μου λείπεις Δεν είναι που σε ψάχνω Που όλο κάποιος θα περάσει που σου μοιάζει φοβερά Δεν είναι τ' όνομα σου Ούτε το άγγιγμα σου Είναι τόσο πιο πολλά απ' όλα αυτά Κι όλο βγαίνω τραγουδάω Κι όλο κάνω πως γελάω Και φλερτάρω κάτι άσχετους που βαριέμαι τελικά Κι όλο βγαίνω τραγουδάω Κοροϊδεύω ξεγελάω Πρώτα απ' όλα τον πανέξυπνο εαυτό μου φυσικά Είναι που δεν μπορώ τη ζωή χωρίς εσένα να σκεφτώ Είναι που δεν μπορώ τη ζωή χωρίς εσένα να σκεφτώ Ίσως κάποτε βρεθούμε Αν μπορούμε να μπορούμε Ίσως κάπως να υπάρχει μια ελπίδα τελικά Ίσως άλλη μια ευκαιρία Για του κόσμου τη μαγεία Που ένιωσα μόνο μαζί σου και σ' αυτή την αγκαλιά Ίσως κάπου να σε δω Να προλάβω να σου πω Ένα γεια κι ένα τι κάνεις κι ελπίζω να 'σαι οκ Ίσως κάπου να με δεις Να προλάβεις να μου πεις Πως τίποτα δεν τέλειωσε και δεν έφυγε κανείς Είναι που δεν μπορώ τη ζωή χωρίς εσένα να σκεφτώ Μα είναι που δεν μπορώ τη ζωή χωρίς εσένα Δεν μπορώ τη ζωή χωρίς εσένα να σκεφτώ Δεν θέλω δεν μπορώ τη ζωή χωρίς εσένα να σκεφτώ

Δεν είναι εύκολο ν' αλλάξεις όταν χαλάσεις εντελώς δεν έχεις μάτια να κοιτάξεις ποιος είναι ο δρόμος ο καλός Για μένα ο δρόμος είναι δρόμος στον εαυτό σου έτσι λες τι πα να πει βρωμιά και τρόμος κατήφορος και προσβολές Για σένα ο δρόμος είναι δρόμος τι πα να πει είναι στραβός ποιο θα 'ναι το φινάλε όμως δε το μαντεύεις ακριβώς Δεν είναι εύκολο ν' αλλάξεις έχει κι η λάσπη ηδονή και με τη λάσπη θες να φτιάξεις αγάπη σαν αληθινή Για μένα ο δρόμος είναι δρόμος στον εαυτό σου έτσι λες τι πα να πει βρωμιά και τρόμος κατήφορος και προσβολές Για σένα ο δρόμος είναι δρόμος τι πα να πει είναι στραβός ποιο θα 'ναι το φινάλε όμως δε το μαντεύεις ακριβώς

Σου το 'χω πει πολλές φορές Πως οι δικές μας οι στιγμές Χάνονται μες στη μοναξιά Τώρα που είσαι μακριά Σου το 'χω πει πολλές φορές Τα λόγια γίνανε πληγές Κι εγώ αγγίζω το κενό Όταν σου λέω σ' αγαπώ Μα εσύ δε νοιάζεσαι Δεν με χρειάζεσαι Και είμαι μόνος μου και χάνομαι χάνομαι Μα εσύ δε νοιάζεσαι Να φύγεις βιάζεσαι Και είμαι μόνος μου και χάνομαι χάνομαι Όσο και να προσπαθώ Να κάνω πως αδιαφορώ Ακούω πάντα την καρδιά Που δεν αντέχει να πονά Σου το 'χω πει πολλές φορές Οι νύχτες καίνε τις καρδιές Τα όνειρα παίρνουν φωτιά Τώρα που είσαι μακριά Σου το 'χω πει πολλές φορές Μη χαραμίζεσαι στο χθες Τον έρωτα μην προσπερνάς Μάθε επιτέλους ν' αγαπάς Μα εσύ δε νοιάζεσαι Δεν με χρειάζεσαι Και είμαι μόνος μου και χάνομαι χάνομαι Μα εσύ δε νοιάζεσαι Να φύγεις βιάζεσαι Και είμαι μόνος μου και χάνομαι χάνομαι Όσο και να προσπαθώ Να κάνω πως αδιαφορώ Ακούω πάντα την καρδιά Που δεν αντέχει να πονά Μα εσύ δε νοιάζεσαι Δεν με χρειάζεσαι Και είμαι μόνος μου και χάνομαι χάνομαι Όσο και να προσπαθώ Να κάνω πως αδιαφορώ Ακούω πάντα την καρδιά Που δεν αντέχει να πονά Όσο και να προσπαθώ Να κάνω πως αδιαφορώ Ακούω πάντα την καρδιά Που δεν αντέχει να πονά Που δεν αντέχει να πονά

Χρειάστηκε να μείνω νύχτες χωρίς ύπνο Με μάτια καρφωμένα στο κενό Χρειάστηκε να κλάψω, να βρίσω, να φωνάξω Και μες στον εαυτό μου να κλειστώ Χρειάστηκε να κλάψω, να βρίσω, να φωνάξω Και μες στον εαυτό μου να κλειστώ Μα σε ξεπέρασα, αλήθεια σε ξεπέρασα Πόνεσα έκλαψα και μες στην τρέλα γέλασα Μα σε ξεπέρασα, αλήθεια σε ξεπέρασα Πόνεσα έκλαψα και μες στην τρέλα γέλασα Σε ξεπέρασα έδωσα τόπο στην οργή Κι απλά προσπέρασα Χρειάστηκε να μείνω μόνος στα σκοτάδια Με μόνη συντροφιά μου το ποτό Χρειάστηκε να σπάσω σε μένα να ξεσπάσω Ως και τον εαυτό μου να μισώ Χρειάστηκε να σπάσω σε μένα να ξεσπάσω Ως και τον εαυτό μου να μισώ Μα σε ξεπέρασα, αλήθεια σε ξεπέρασα Πόνεσα έκλαψα και μες στην τρέλα γέλασα Μα σε ξεπέρασα, αλήθεια σε ξεπέρασα Πόνεσα έκλαψα και μες στην τρέλα γέλασα Σε ξεπέρασα έδωσα τόπο στην οργή Κι απλά προσπέρασα Μα σε ξεπέρασα, αλήθεια σε ξεπέρασα Πόνεσα έκλαψα και μες στην τρέλα γέλασα Μα σε ξεπέρασα, αλήθεια σε ξεπέρασα Πόνεσα έκλαψα και μες στην τρέλα γέλασα Σε ξεπέρασα έδωσα τόπο στην οργή Κι απλά προσπέρασα Σε ξεπέρασα

Σε ευχαριστώ που μ' αγάπησες έστω για λίγο Σε ευχαριστώ που με άφησες έτσι να φύγω Σε ευχαριστώ που η αγάπη δε μοιάζει σε εσένα Και που κατάφερα πίσω να πάρω εμένα Μα όλοι οι δρόμοι, τα όνειρα, οι έρωτες σε εσένα ναι με πάνε Τα φιλιά σαν φωτιά και οι σκέψεις μόνο εσένα ζητάνε Όλοι οι δρόμοι, τα όνειρα, τα χρόνια μας τώρα σκορπάνε Η καρδιά μου κομμάτια κομμάτια ποτέ μη γυρίσεις ποτέ Σε ευχαριστώ που με κράτησες στα δυο σου χέρια Σε ευχαριστώ που μου χάρισες γη και αστέρια Σε ευχαριστώ που δεν έμαθες μέσα τι κρύβω Και που κατάφερα τώρα και εγώ να ξεφύγω Μα όλοι οι δρόμοι, τα όνειρα, οι έρωτες σε εσένα ναι με πάνε Τα φιλιά σαν φωτιά και οι σκέψεις μόνο εσένα ζητάνε Όλοι οι δρόμοι, τα όνειρα, τα χρόνια μας τώρα σκορπάνε Η καρδιά μου κομμάτια κομμάτια ποτέ μη γυρίσεις ποτέ Μα όλοι οι δρόμοι, τα όνειρα, οι έρωτες σε εσένα ναι με πάνε Τα φιλιά σαν φωτιά και οι σκέψεις μόνο εσένα ζητάνε Όλοι οι δρόμοι, τα όνειρα, τα χρόνια μας τώρα σκορπάνε Η καρδιά μου κομμάτια κομμάτια ποτέ μη γυρίσεις ποτέ

Ούτε μία πρόφαση δε βρήκες Να δεις αν ζω ή αν πεθαίνω Ούτε ένα μήνυμα δεν ήρθε Και εγώ στη κόλαση πηγαίνω Μόνος μου είμαι τώρα Κι η ζωή μου ανηφόρα Ομίχλη, συννεφιά μες στη καρδιά μου Μόνος μου υποφέρω Που σε θέλω μα δε σ' έχω Πήρανε φωτιά τα όνειρά μου Δε τηλεφώνησες Δε τηλεφώνησες ποτέ, απλά με αγνόησες Λες και δε με αγάπησες ποτέ Δε τηλεφώνησες Και άλλο ένα βράδυ προσπαθώ Να μαζέψω τα κομμάτια Απ' τον σπασμένο μου εαυτό Δε τηλεφώνησες Δε τηλεφώνησες ποτέ, τη ζωή σου προχώρησες Σαν να μη με γνώρισες ποτέ Να 'ξερα άραγε δεν έχεις μέσα σου καρδιά Δε νιώθεις πόνο, δε νιώθεις θλίψη Πες μου τι νιώθεις τελικά Ούτε μία πρόφαση δε βρήκες Να δεις τι κάνω, πως περνάω Παλιά σου σημειώματα κοιτάω Που έγραφες "για πάντα θα σ' αγαπάω" Μόνος μου είμαι τώρα Κι η ζωή μου ανηφόρα Πήρανε φωτιά τα όνειρά μου Δε τηλεφώνησες Δε τηλεφώνησες ποτέ, απλά με αγνόησες Λες και δε με αγάπησες ποτέ Δε τηλεφώνησες Και άλλο ένα βράδυ προσπαθώ Να μαζέψω τα κομμάτια Απ' τον σπασμένο μου εαυτό Δε τηλεφώνησες Δε τηλεφώνησες ποτέ, τη ζωή σου προχώρησες Σαν να μη με γνώρισες ποτέ Να 'ξερα άραγε δεν έχεις μέσα σου καρδιά Δε νιώθεις πόνο, δε νιώθεις θλίψη Πες μου τι νιώθεις τελικά

Μου λεγαν πάντα πρέπει να 'μαι δυνατός Στο κάθε χτύπημα απλά να υπομένω Και γω ψιθύριζα δεν είμαι πια μικρός Καταλαβαίνω, καταλαβαίνω Μου 'λεγαν πρόσεξε τα λόγια που θα πεις Είναι το σύστημα σχεδόν διεφθαρμένο Και γω τους έλεγα δεν είμαι αφελής Καταλαβαίνω, καταλαβαίνω Καταλαβαίνω πίστεψέ με τι συμβαίνει Κι όμως φοβάμαι την αλήθεια να σου πω Μαρία είν' η ζωή μια μπερδεμένη ιστορία Όλα σωστά μα βγαίνουν λάθος στην πορεία Μα η αγάπη για να σωθούμε είναι η μόνη ευκαιρία Μαρία για μια στημένη δυστυχώς ευημερία Γίνονται οι άνθρωποι ανήμερα θηρία Μα η αγάπη για να σωθούμε είναι η μόνη ευκαιρία Μαρία, αχ Μαρία Μου 'λεγαν πρέπει από κάπου να πιαστείς Για να μην νοιώθεις ότι σ' έχουν ξεγραμμένο Και γω τους έλεγα μην νοιάζεστε ρε σεις Καταλαβαίνω, καταλαβαίνω Κι ύστερα αγάπησα με πάθος μια ψυχή Μα το μυαλό μου ήταν ήδη διαλυμένο Σαν στρατιωτάκι που βαράει προσοχή Να λέω έπρεπε παντού καταλαβαίνω Μαρία είν' η ζωή μια μπερδεμένη ιστορία Όλα σωστά μα βγαίνουν λάθος στην πορεία Μα η αγάπη για να σωθούμε είναι η μόνη ευκαιρία Μαρία για μια στημένη δυστυχώς ευημερία Γίνονται οι άνθρωποι ανήμερα θηρία Μα η αγάπη για να σωθούμε είναι η μόνη ευκαιρία Μαρία, αχ Μαρία Μαρία