Che Konam - Erfan Tahmasbi

آره، آره اجازه دادی و راضی بودی بات بازی کنن دوباره، دوباره روزی می رسه می رسی به حرفام اشکال نداره، نداره بذار ستاره رو سرم بباره، پس چرا خوابه؟ بذار بخوابه نه نذار بخوابه، نه نداره چاره همه هم سنام مریض روحین منم هم سنم پَ اینه روحیه ام من نگفتم تو مسیر خوبیم نه من صوفیم، نه سفیر رومیم از جون میگم تو این راه جون میدم حالا دور بر ندار بهت رو میدم هر وری باد میاد به اون سو میرن هر جا نونشون جوره از اون رو میگن بذار زور بگن میگم تا کور بشن دستور بدن بذار بگن و گوش ندم بکَن تو گور من، بِچش از خون من هیچ کسوفی نمیشه ضد نور من ببین شور من شده پل عبور من روشنه طول شب کل وجود من ندیده نور من، نه بابا کوره پس واستون زوده هنوز قبول ظهور من آره، آره اجازه دادی و راضی بودی بات بازی کنن دوباره، دوباره روزی می رسه می رسی به حرفام اشکال نداره، نداره بذار ستاره رو سرم بباره، پس چرا خوابه؟ بذار بخوابه نه نذار بخوابه، نه نداره چاره نمی خوام الکی مثل بغلی تز بدم نمی خوام مثل بغلی الکی حس بدم احتیاجی نداره بیارم اسمشم بکن فکر یه کم یا دوباره بهت بگم نوشتن عشق من، کی نوشت مثل من؟ می خوام از حس بگم، می خوام از دل بگم توی خماری خود روی موج ول بشم معلق رو ورقه بشم نصف شب دود سنگینی دورمه نصف وقت نصف دیگشم وقت ندارم چت بشم هر کیه ضد من، نکنه فکرشم می پیچمت تو کفنت، عرفانه اسم من همینه عشق من، همیشه شعر بگم همیشه عشق من، شنیده شعر من بیرون از جسم و تن بتونم حس کنم جونم مال تو روحمو به کی من بسپرم؟ (به کی؟) آره، آره اجازه دادی و راضی بودی بات بازی کنن دوباره، دوباره روزی می رسه می رسی به حرفام اشکال نداره، نداره بذار ستاره رو سرم بباره، پس چرا خوابه؟ بذار بخوابه نه نذار بخوابه، نه نداره چاره کل عمرم دنیا را دور زدم دو تا چشم جلومه، دو تا هم پشت سرم یه مشت لاشخور دنبال فرصتن باس بکشم، اگه نکشم، کشتنم دست ما نیست اینا برای ما هم بر زدن حکم تو دستشونه و ما هم کوت همش اگر برد ازت دیگه دیره غر نزن بازم فرصت هست، نکن فکر صلح اصلا دیگه می خونه و میگه کلافه از این دل وقتی می دونه و میره خلاف غریزه کلی کار و فشار دائم و سال ها لازم ولی می رسم بهش آره رفیق دیوونه و پیرت بد حال و مریضه ضعیف و بی جونه، دیگه نداره نتیجه کلی کار و فشار دائم و سال ها لازم ولی می رسم بهش آره آره، آره اجازه دادی و راضی بودی بات بازی کنن دوباره، دوباره روزی می رسه می رسی به حرفام اشکال نداره، نداره بذار ستاره رو سرم بباره، پس چرا خوابه؟ بذار بخوابه نه نذار بخوابه، نه نداره چاره آره، آره دوباره، دوباره نداره، نداره بذار ستاره رو سرم بباره، پس چرا خوابه؟ بذار بخوابه نه نذار بخوابه، نه نداره چاره

از گمبرون تا انزلی باهام تکرار کن میشه میشه میشه بگو میتونم آره کاکو آ پایداره هرشب که خوابم میره توو فکرم که آخر میشه دنیا رو بسازیم با هم دیگه بازی منه بگو داور کیه به هرکسی دل نده گاهی تنهایی بهتره گاهی بالاسرت ابر سیاهه باید صبر کنی بگذره آ آره میگذره میره زندگی دائم بهت دیکته رو میگه گوش نمیکنم حقم بیشتر از اینه ریسکو نکنی چیزی نیست ته جیبت تووی شهر غریبم ولی سقفش آشناس مثه گمبرون زیر نخل و آفتاب شن ها زیر پام گرم قلب تاپ تاپ میکوبه و میرونه به سمتش طاق باز آره به سمت آسمان هرچی هست توو صحنه واس ماس نمیشینیم ما یه لحظه آس باز میچرخه تووی دسته تاس باز همیشه همین بوده دست جلو قدمام کمین بوده از روی تصمیم قلبمه نترسم بخورم زمین سفت همیشه همین بوده گوشه ی ذهنم توو کمین بوده از روی تصمیم قلبمه نترسم بخورم زمین سفت چرسی بهشون بگو بیخی امروز و فردا تهش میمونیم تنها زیر این آسمون و ابرا من میمونم همرات من میمونم همرات بیخی امروز و فردا تهش میمونم تنها زیرِ آسمون و ابرا من میمونم همرات میدونم هوای دلمون بارونیه هیچی بهم دیگه حال نمیده ولی بلند میشم پامو میکوبم زمین من یباره دیگه یه باره دیگه متولد من یه باره دیگه چشماتو ببند یه باره دیگه با یه تلاش بیشتر یه باره دیگه ترسی ندارم از هیچ بنی بشری پس میگیرم حقمو از این دنیای لعنتی هم میدونی من لفظ نمیام نسلتو عطسه *، ریه هام وصله به سیگار میدونم هیچی و هیچ جا مفتی به دست نمیاد همیشه همین بوده، میاد توو ذهنم همش یه شکل از روی تصمیم قلبمه همیشه خوردم به زمین سفت همیشه همین بوده میاد توو ذهنم همش یه شکل از روی تصمیم قلبمه همیشه خوردم به زمین سفت