Bkab Rgly Ados Asfy - ميما & شافعي وهاش

İçim bitti boş hayaller kurduğum için Sesim çıkmıyor ve susuyorum bu defa için için Ne denli günahkârım ne denli hak ettim bir hiçi Gitmek öyle kalender bir eylem oldu bizler için Şarapla gel bana meydan okur zalimliklerin Unutmakla tehdit edilmekteyim Şehrin eteklerinden kanatlanır şimdi bir infilak Güvercin çetemle umut takibindeyim Hudut dahilinde hayata sövmekteyim Bu bir yakıştı üstüme sorma ütüsüz giyinirim Dürtüsüz bilinirim bilirsin olur silinirim Ve fakat değildir öyle ben hep ölür dirilirim Yok olup gitmene hayranım inan şanına durdum Şansıma vurdum bir tokat şahsıma vurgun Kahrına dolsun kadehler aklıma yolsun Hep yürü deyince ve gülümseyiş şeklime sonsun Gözünün rengi bir bulut şu göğsüme dolsun Ey neler olurdu bir düşün düşünmek onurdur Bir garip hale düşen berduşluk sorun mu Ve kahrolayım bir nefes senden olsa olur mu Bir kadın bitti bir adam doğdu Bu kadim karanlıklara evlatlık oldum Siyaha doydum ey marazından sual olunmayan Seni bir ömre katıp saçlarından yoldum Bütün dargın çiçek isimleri gibi adın Sen yaşamak adına tek bir fotoğraf çektirmenin büyüsü kadın İşaretledin kendini gövdeme batan yıldızlardan inip Ötesiz son yolcu kadın öyle büyüdün göz çukurumda dinip Bende bir yorgunluk hâli yıldız sayıp umutlandığım mı Hayatın heybesinde bir şiir olup kanıtlandığım mı Yaşamanın da sızısını biçimsiz bulup ayıplandığım mı Hangisi benim dengem hangisi nerede nasıl Beklemektesin o an gerisin geri bir adım atsın Umudun üzerinde parmak izlerin umudun adı batsın Söylesene kaç yıldızın hilalisin Gitmeli buradan bu kent kalabalık ben meskûn mahal firarisi Hani şu bizim sinemanın önünden geçerken Sen eteklerini gururuna yeğ tutmuş geçerken Şarkılar şarkı değilmiş artık senin ardın sıra Bir tramvay senfonisi giden insan kokusu Vakur bir serenatmış hiç çiçek satmazmış çingeneler Orospuları o yağmur ıslatmazmış sen geçerken Dudak kıvrımında devrik bir tramvay İnsanlar gülmeleri mahcup Sen hep o cumartesinin kırmızısı ve kauçuk Pabuçlarının küçük beyaz türküsü Seni nereden tutup çıkarsam sen hep öbürküsün Hani iki çift laf edersin kalbin kuş olur Hani el tutuşları olur bir kent o zaman kent olur Aman sen var ol filhakika var ol Düş aklımdan yeter ki git benden aşka mâl ol Sen istersen sağ ol ister feda ol Özümden göçerim ister isen sınırsız bir dağ ol Elimde istişarelerden başka bir şey kalmadı Ve sanıyorum ki bunca hata bir tek benim elimde Kendi hâlime baktıkça görüyorum ki yanmadın Ve sanıyorum ki bunca hata bir tek benim elimde Uslanmak için yorulmak gerek diyordum hep Kursağıma dizildi cümlelerden buket buket Uzanıp tuttuğun her dal kırılır maalesef Susanın kaderi makus olur çıkar göçlere Sabretmek ezber hayattır hayat denilirse Ama sabretmek iyicedir nedenleriyle bilirsen Benimki saçmadır anlatsam inan gülersin Ve bunu anlayamazsın dönüp de giden sen Istırabımı anlatmak hiç işten değil sen otur dinle Kimse benimle muhatap değil Kul ahmak değil bir yerde gözünü açar Birkaç katreyim naçar kalan benim hep sen değil Bir yaşım daha kayıp bugün bir yanım daha zayıf fakat Bir adım daha uzaktasın bir kadın daha yazık Kitabım daha kalın tabii tiradım daha yalın Ve de inadımdan sakın benim bitişim daha yakın Gözünün rengi bir bulut şu göğsüme dolsun Bir kadın bitti bir adam doğdu Bu kadim karanlıklara evlatlık oldum Seni bir ömre katıp saçlarından yoldum

Ben İstanbul şeytanı, durmuyo' bak bir yanım O şehre gelip yıkmak istiyorum dört yanı Durdurabilseydim öfke denen kalt- Belki ruhum et kafesinden çıkardı pusmayıp Susmayıp benimle konuşmakta duvarlar Ya yedim kafayı ya da benimle delirdi tüm binalar Kimin bu rüyalar, hiç bilmiyorum sahiden de Ben hiç rüya görmez idim, nasıl olur da uyanmam? Her sabah bir avuç kan birikti ağzıma Dünya değil de, döner başım vertigoyla savrulan Kaç zamanı devirdim kaçarken aklıma düşmüş Bu camdan ayakkabıyı gelip benden alsana Gidenin çaresi yok, kalanları da boş ver Belki bi' gün döner yalanlarla der ki "Boş ver" Bilirsin hepsi sahte mutluluktu, yine de boş ver Sen insan ol yeter ki, acıyı kabullen ve boş ver Geride bırakılan geride kalacak ama Beni bi' bırak ulan, deliye vuraca'm Bi' zaman unutulan bi' adam olaca'm ama Bi' baba yüreği gibi sıkıca tutaca'm Geride bırakılan geride kalacak ama Beni bi' bırak ulan, deliye vuraca'm Bi' zaman unutulan bi' adam olaca'm ama Bi' baba yüreği gibi sıkıca tutaca'm Ve sürpriz, hayalin içine sı- bi' anda Demek ki hayal kurulduğunda düştün hattan Bitti rüzgârınla savrulan bu kanatlar Ben uçmadıkça avuçlarım rüzgârları tokatlar Ben amiyane tabiriyle burada kamberim Ben olmuyorsam her bi' düğün başlamadan bitmeli Çünkü beceremezsiniz ölüp dirilmeyi Tek derdiniz bi'çok yürekte yer etmekle ilgili Henüz doğmadım, henüz ağlamakla başlamadım hayata Bir çentik atıp zamana Geriye alıp yelkovanları avuçlarımda ezip Çekip gittim bu istediğim arafa Henüz sevmedim seni Henüz tatmadım acıyı sırtlanıp da o koyu gerçekliğini Henüz hiç bi' şey bilmedim unutmadım Bir ağaç gibi hür ve de hala ayaktayım Ararsa beni ne yerde, gökte ne de bu denizde Bulamaz kimse, tenim kamuflaj gibidir şehirde Saatler akşamı göstermedikçe görünmem Ki görmek istemeyene görülsem de görünmem Ölüm bizimle beraber misafir evimde Pek yüzsüz ibne gitmedi bir türlü, kaldı yerinde Ne var ki doymadı, hiç bitmiyor aldıkları "Biz" derken aynaya baktım da bi' ben kaldım elimde Tanıdım İstanbul'u caddelerde yankılandı küfürlerim Gaz'telerde yalan küpürleri Bugünün gerçekleri yarın için doğru değil Bugünün gerçekleri yarın için doğru değil Öfke ciğerlere zehir gibi yer edince Bu cehennem beynini zaptedince Herkesin sadakatini göreceğiz Köpekler gibi inan yalnız öl'cez Geride bırakılan geride kalacak ama Beni bi' bırak ulan, deliye vuraca'm Bi' zaman unutulan bi' adam olaca'm ama Bi' baba yüreği gibi sıkıca tutaca'm Geride bırakılan geride kalacak ama Beni bi' bırak ulan, deliye vuraca'm Bi' zaman unutulan bi' adam olaca'm ama Bi' baba yüreği gibi sıkıca tutaca'm Geride bırakılan geride kalacak ama Beni bi' bırak ulan, deliye vuraca'm Bi' zaman unutulan bi' adam olaca'm ama Bi' baba yüreği gibi sıkıca tutaca'm Geride bırakılan geride kalacak ama Beni bi' bırak ulan, deliye vuraca'm Bi' zaman unutulan bi' adam olaca'm ama Bi' baba yüreği gibi sıkıca tutaca'm

Şimdi bi' filmin sonuyla muhattapsak İçimden ıraksan elimi bıraksan Ne fark eder ki zaten her manzara aynı Uçmak aynı inan düşmek bile aynı Zaman senden yana seyirde Geriye bakmak için geç artık bu şehirde Görüyorum bu defa bilmediğim şekilde Ölmekte sinemde topraksızın, bitti şiirler Ömrün hırsızları koynumuzda büyüdü Bugün yarına hasret bir hayatta lanetledik dünü Sabret dedikçe dudaklarım biraz daha çürür O saray sandığın kalplerin hepsi benim sürgünüm Ne desem göğsümü ısrarla bastırır kabahat Bilmiyorum belki çıkmam bile bir sabaha Şimdi lazım bana sınırsız bir istirahat Fakat tutmuyor dikişlerim sabret biraz daha Tut ki ben kendime ızdırabı hak göreyim Tut ki bir rüyada medet buldum uyut beni Tut ki dilim susmuyor pusuyor cümlelerim Bi anlam için tükendi tüm benliğim toparla beni Bi mutlu son istemem Yeter ki son olsun Zahmetin surete büründükçe ben oldu Ben ona baktığımda daha büyük yok oldum Şarkılar susunca kusuru ben oldum Ruhum ziyan, ismin bir an dilimden düşecekse Dünyada bitmiş zamanım Bak (bak) bu lanetlere gark oluyor sabahım Bir ağaca benziyorum dallarım da yok artık Neden manidar bu kadar şimdi merhabalar? Neyin kastına düştüm de yakar hatıralar? Seril karşıma bir zanlının sıfatıyla Gün gelir cinayetler eşitlenir büyük sevdalara Sakın arkamdan bakma Sırtımda gururumu taşırım inatla İnsan her şeyinden arınmak ister bu kadar kanla Bir gururum kalır ellerinde onu da ben bırakmam Öyle sahte suratlar tanırım ki benden de beter Gönlüm el kaldırılan bi' çocuk sanki küstü gene Bunca şey üst üste geldi diye mi bindin en tepeme? Kirlenen yine ben sayfalar boyunca aktı lekeler Çöktü geceye benzeyen bi karanlık Göz altlarımda kanıtlar, dilimde bir insanlık ayıbı Kimin var bizim kadar büyük bi' kayıbı Benim düşen suratlarımın hepsi kollarımla sarılı Hakim olmadığım şu hayatımın devrimi Artık yürekler içerde çok derinlerde yapılır İnsan işte üç kuruş kadarla satılır Elbet ismini satmam bir ahın akıllarda kazınır Safi ruhlar uçup diyarımdan gitti Bu şehrin ortasında bir lekeyim şimdi bittim Susuyordum evvelde gönlü kim diriltti Payıma düşen yağmurun altında büyüttüm bu fikri Üzülür mü dersin ki sol yanımda ifrit? Ne kalender bi veda şekli görünmeden gittin Bakma zaten bana durduğumuz dipti Mutluluk mesafesi bizlerde ya kaştır ya kirpik