Lykka er dagen forutan gjeld Og slutten av boka kvar einaste kveld Lykka er vår i ein feit nasjon Med akkurat passeleg inflasjon Lykka er fjella og det blåe hav Og rekninga ingen visst' kor blei av Og lukten av granbar og motorsag Lykkeliten kor er du no? Lykkeliten kor er du no? Lykka er fredag og fjernkontroll Og ver' oppe til fire og sova til tolv Lykka er mai og lauv som sprett Og at andre tek feil og du har rett Lykka det er når lykka snur Og elles det meste av det som ein trur Lykka er det som du veit frå før Lykkeliten kor er du no? Lykkeliten kor er du no? Lykka starta aldri ein revolusjon Men stulla i hagen og raka i tun Om lykka var konge så var jorda flat Og ingen hadde vit på utsøkt mat Nei verden blei 'kje laga i lykkerus Med fest i kåken og bollar og brus (Er det så at) lykka den er feit og konservativ Med eit mål hage og perspektiv? Lykkeliten der er du no? Lykkeliten der er du no? Lykka ligg borti sofaen ein stad I blant noko puter og vekeblad Lykka er slengt uti boden ein stad Iblant noko skrammel og vedala

Kan du tru på ei styrande hand Som leier deg over og set deg i land Til himmelske hagar og englesong – Trur du det du, at det hender ein gong? Vel, eg trur på lauvet, på gras og på blom, Som tøyer seg ut mot det store rom, Og alltid vil snu seg dit sola står – Så er den vel slik òg, den vegen eg går. Kan du tru at ein stein glei ifrå, Og opp frå ei grav fekk han levande gå? Ja, evig fine er salmenes song – Men kan du tru det, at det hende ein gong? Vel, eg trur på dagen som kjem etter natt, Eg trur etter gråten så kjem der lått, Og eg ser vel at vinter blir vekt til vår – Så er det vel slik òg, på den vegen me går. Men, trur du at det kjem ein og dømer oss ein dag, Og at det blir eit vinnar- og eit taparlag, Og at nokon dei får gå inn gjennom himmelporten trong – Trur du det du, at det hender ein gong? Vel, eg har kjent på godt og eg har kjent på vondt, Eg har sett i hop med kjærleik og slege sundt, Eg har gjenge grøne enger, eg har trødd i skår – Eg trur dei dømer etterkvart her, på den vegen eg går. Men, eg er ein fatig ferdamann og eg har ingen svar. Kom, set deg ned, så kviler me med sola glar. Sjå! Ein lysande krans over myrkret rår – Så er det vel slik òg, på den vegen me går.

1. Det lyser i stille grender Av tindrande ljos i kveld, Og tusene barnehender Mot himmelen ljosa held. 2. Og glade med song dei helsar Sin broder i himmelhall, Som kom og vart heimsens Frelsar Som barn i ein vesal stall. 3. Der låg han med høy til pute Og gret på si ringe seng, Men englane song der ute På Betlehems aude eng. 4. Der song dei for fyrste gongen Ved natt over Davids by Den evige himmelsongen Som alltid er ung og ny. 5. Den songen som atter tonar Med jubel kvar julenatt Om barnet, Guds Son, vår sonar Som døden for evig batt.