حطه ايدها على قلبها فكرانى هرجعلها ازاى ارجعلها دى كانت بيعانى مع انى مشتاق اشوفها كتير وحشانى بس اللى بعنى مره يبعنى تانى حطه ايدها على قلبها فكرانى هرجعلها ازاى ارجعلها دى كانت بيعانى مع انى مشتاق اشوفها كتير وحشانى بس اللى بعنى مره يبعنى تانى وانا اموت ولا انى ارجع يوم فى كلامى لو الدنيا كلها وقفت قدمى وانا اموت ولا انى ارجع يوم فى كلامى لو الدنيا كلها وقفت قدمى لو بكت عليا كنت هبكى عليها كده خلاص ياقلبى راحت عليها خاب فيا ظنها انى ارجع اضمها مجنون أأمن لها وأصدق تانى خلاص دلوقتى بس بقت فكرانى أصل اللى خانى مره يخونى تانى وانا اموت ولا انى ارجع يوم فى كلامى لو الدنيا كلها وقفت قدمى وانا اموت ولا انى ارجع يوم فى كلامى لو الدنيا كلها وقفت قدمى لو بقت عليا كنت هبقى عليها كده خلاص ياقلبى راحت عليها

على الهادي، على، على الهادي مش هنخسر ولا هناخد حاجة من الدنيا دي لسة فيها وبنعافر وبكرة هتسمعني بقول يا دنيا، يا غرامي على الهادي، على، على الهادي مش هنخسر ولا هناخد حاجة من الدنيا دي لسة فيها وبنعافر وبكرة هتسمعني بقول يا دنيا يا غرامي بتسأل نفسك إنت ليه دايماً قلقان بتفكر بس في الماضي مش في الآن بدل ما تلاقي مخرج للمتاهة بتستسلم وتسيب نفسك تغرق في التوهان سنة ورا سنة كلنا تايهين دماغك بحر أسود وبتقرر تغرق فيه عشت في أرض الأحلام ف كان لازم صدمة عملت الخير وإنت في البحر رميتني ف قمت ولملمت مشاعري ماكانش في حد بيسمعلي أصل العالم مش هيعتذرلي ف كان لازم أمحي السواد على الهادي على الهادي، على الهادي، على الهادي مش هنخسر ولا هناخد حاجة من الدنيا دي لسة فيها وبنعافر وبكرة هتسمعني بقول يا دنيا يا غرامي على الهادي، على، على الهادي مش هنخسر ولا هناخد حاجة من الدنيا دي لسة فيها وبنعافر وبكرة هتسمعني بقول يا دنيا يا غرامي دي صفحة هنطويها من قلوبنا هنرميها مش هنموت من الحزن رغم إنه بيموت فينا وأنا قاعدة طول السنة كنت بهد في اللي إتبنى رغم إن الذكريات إتبخرت والماضي إتنسى مع كل ليلة كانت حتة مني بتنقص مع كل ثانية كان الصبر مني بيخلص كل مرة لما دماغي كانت مني بتهرب كانت بتوديني وأنا بجيبني ولسة لسة بواسي نفسي وبمحي سنين مشاعر مش هندِّي ولا هنميل وعلى الهادي، على الهادي، على الهادي مش هنخسر ولا هناخد حاجة م الدنيا دي لسة فيها وبنعافر وبكرة هتسمعني بقول يا دنيا يا غرامي